VLADAN RANDJELOVIĆ slike, 10 - 27 mart 2016. god
Kroz celokupno slikarsko istarživanje Vladana Ranđelovića izdvaja se nekoliko osnovnih faza:
U prvoj fazi - posle završene Akademije - prisutne su uravnotežene kompozicije mrtve prirode sa skeletima riba u prvom planu. Ovi motivi, iako rađeni u svetlom koloritu, na indirektan način asociraju na neumitnu prolaznost vremena i života uopšte.
Sledeća faza sa motivima ptica, paunova i insekata, u prvom planu, naslikana je vedrim bojama, sigurnim ekspresivnim potezima kroz igru hrapave fakture na glatkoj pozadini. Naglašen je linijski sistem crnih kontura.
U trećoj fazi autor proučava čiste likovne odnose uspostavljajući sasvim nove slikarske relacije. Ako je potez u prethodnoj fazi bio hitar, neposredan i pomalo robustan - u ovoj fazi je promišljen i odmeren, a kolorit stišan. Snažne emocije su ustupile mesto nežnijim osećanjima, formirajući zreliji likovni izraz, u kome do izražaja dolazi plemenitost slikarske materije, kao i sam slikarski postupak.
Kroz motive pejzaža, Vladan Ranđelović pažljivo odabranim slikarskim jezikom postepeno gradi setnu, lirsku atmosferu. Igrom toplih i hladnih tonova, glatkih i hrapavih površina, gradi sveže harmonične celine.
Transponovanje prirode je u njegovom slučaju poslužilo kao povod za stvaranje iskrene, slikarske ekspresije. Njegovi motivi su u ovoj fazi jednostavni, svedeni, oslobođeni suvišniog detaljisanja i raspričanosti.
Istovremeno sa ovom nežnom, suptilnom fazom, Vladimir Ranđelović pokazuje drugu stranu svoga bića, potpuno neočekivano istražujući različite provokativne kompozicije sa simboličnim motivima ženskih aktova i riba. Ove slike poseduju prenaglašenu dozu narativnosti i dekorativnosti razlikujući se u potpunosti od njegovih prethodnih faza.
Sklon eksperimentisanju u neprekidnom traganju između racionalnog i imaginarnog, u najnovijoj fazi svoga stvaralaštva ponovo se vraća pejzažu, kao osnovnom motivu u kome prigušuje snažne emocije i direktnu ekspresiju naglašavajući važnost čistih slikarskih odnosa. Diskretna svetlost se pojavljuje iz pozadine dok obojene partije čas slaže poput mozaika, a čas široko obojenim površinama vešto ističe valerske vrednosti. Priroda je za njega vodeći, krajnje inspirativan motiv u kome se najbolje snalazi, osećajući svakim damarom svoga bića sve tanane promene atmosfere i svetlosti.
Može se reći da ispod finih naslaga boje i usklađenih likovnih elemenata izbija snažno pulsiranje života i neobuzdan slikarski temperament, spreman da se uhvati u koštac sa novim stvaralačkim izazovima.
Radmila Kostić
U prvoj fazi - posle završene Akademije - prisutne su uravnotežene kompozicije mrtve prirode sa skeletima riba u prvom planu. Ovi motivi, iako rađeni u svetlom koloritu, na indirektan način asociraju na neumitnu prolaznost vremena i života uopšte.
Sledeća faza sa motivima ptica, paunova i insekata, u prvom planu, naslikana je vedrim bojama, sigurnim ekspresivnim potezima kroz igru hrapave fakture na glatkoj pozadini. Naglašen je linijski sistem crnih kontura.
U trećoj fazi autor proučava čiste likovne odnose uspostavljajući sasvim nove slikarske relacije. Ako je potez u prethodnoj fazi bio hitar, neposredan i pomalo robustan - u ovoj fazi je promišljen i odmeren, a kolorit stišan. Snažne emocije su ustupile mesto nežnijim osećanjima, formirajući zreliji likovni izraz, u kome do izražaja dolazi plemenitost slikarske materije, kao i sam slikarski postupak.
Kroz motive pejzaža, Vladan Ranđelović pažljivo odabranim slikarskim jezikom postepeno gradi setnu, lirsku atmosferu. Igrom toplih i hladnih tonova, glatkih i hrapavih površina, gradi sveže harmonične celine.
Transponovanje prirode je u njegovom slučaju poslužilo kao povod za stvaranje iskrene, slikarske ekspresije. Njegovi motivi su u ovoj fazi jednostavni, svedeni, oslobođeni suvišniog detaljisanja i raspričanosti.
Istovremeno sa ovom nežnom, suptilnom fazom, Vladimir Ranđelović pokazuje drugu stranu svoga bića, potpuno neočekivano istražujući različite provokativne kompozicije sa simboličnim motivima ženskih aktova i riba. Ove slike poseduju prenaglašenu dozu narativnosti i dekorativnosti razlikujući se u potpunosti od njegovih prethodnih faza.
Sklon eksperimentisanju u neprekidnom traganju između racionalnog i imaginarnog, u najnovijoj fazi svoga stvaralaštva ponovo se vraća pejzažu, kao osnovnom motivu u kome prigušuje snažne emocije i direktnu ekspresiju naglašavajući važnost čistih slikarskih odnosa. Diskretna svetlost se pojavljuje iz pozadine dok obojene partije čas slaže poput mozaika, a čas široko obojenim površinama vešto ističe valerske vrednosti. Priroda je za njega vodeći, krajnje inspirativan motiv u kome se najbolje snalazi, osećajući svakim damarom svoga bića sve tanane promene atmosfere i svetlosti.
Može se reći da ispod finih naslaga boje i usklađenih likovnih elemenata izbija snažno pulsiranje života i neobuzdan slikarski temperament, spreman da se uhvati u koštac sa novim stvaralačkim izazovima.
Radmila Kostić
IZLOŽBA RADOVA ZORANA I MATEJE RAJKOVIĆA
31.MARTA / 19. APRIL 2016.
Izložba obuhvata slike Zorana Rajkovića i digitalne printove i crteže Mateje Rajkovića iz Kruševca.
Zoran Rajković je rođen 1949.godine u Kruševcu. Diplomirao je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu u klasi prof.Radenka Miševića.Član je ULUSa, predsednik Udruženja likovnih umetnika Kruševca i jedan od osnivača..
Do sada je izlagao na 26 samostalnih i preko 150 kolektivnih izložbi.Dobitnik je 11 nagrada i priznanja za svoj stvaralački rad. Živi i stvara u Kruševcu.
Zoran Rajković je slikar koji neguje štafelano slikarstvo.Njegov likovni izraz je autentičan i prepoznatljiv. Prisutan je na likovnoj sceni već četiri decenije.Pored pejzaža neguje portret, i bavi se asocijativnim slikarstvom. Za ovu priliku izdvojio je dela od portreta, pejzaža, do najnovijih radova rađenih u duhu enformela. Ovakvim izborom radova stičemo kompletnu sliku o njegovom stvaralačkom opusu.Umetnost prizora sačinjen od likovnih elemenata, pastuoznog treptaja ukroćene boje, u ekspresivnim potezima dočaravaju zaustavnjeno vreme i duhovno stanje umetnika koje zrači poput energije, stvarajući miran i spokojan doživljaj.Uspavani predeli spokojstva na kojima se naziru novi putevi i treptaj vazduha ispunjavaju dušu i unose mir.
Matija Rajković je rođen 1980.godine u Beogradu.Akademiju umetnosti je završio u Novom Sadu u klasi prof.Jovana Rakidžića a magistrirao na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu u klasi prof.Čede Vasića.Trenutno je na doktorskim studijama.Član je ULUSa, i Udruženja likovnih umetnika Kruševca. Do sada je izlagao 18 puta samostalno i oko 90 puta na kolektivnim izložbama.Predaje na Višoj školi strukovnih studija za vaspitače u Kruševcu.
Mateja Rajković i ako mlad umetnik za sobom ima deceniju aktivnog angažovanja u sferi umetničkog rada.Njegova osnovna preokupacija bazira se na istraživanju crteža,kombinovanjem materijala od krejona, tuša, olovke sve do digitalnog printa.
Asocijativni pristup pejzažu je njegova glavna karakeristika.On transformiše pejzaž u slikarske obrise kao tragove umetnikovog doživljaja i sećanja. Opčinjen novim tehnologijama i mogućnostima koje pruža digitalna štampa,Matija svesno koristi mogućnosti brisanja boje, preklapanja, transponovanja stvarajući monohromu strukturu sopstvenog likovnog izraza.
Rajkovići su pravi predstavnici savremene umetničke porodice koja neguje individualni izraz i autentičan gest bez uticaja jednih na druge. Ono što ih povezuje je upravo strast za umetnošću i težnja da se dostigne lični pristup i uspeh na umetničkom polju.
za GSLU Nis
Sonja Vukasinovic
31.MARTA / 19. APRIL 2016.
Izložba obuhvata slike Zorana Rajkovića i digitalne printove i crteže Mateje Rajkovića iz Kruševca.
Zoran Rajković je rođen 1949.godine u Kruševcu. Diplomirao je na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu u klasi prof.Radenka Miševića.Član je ULUSa, predsednik Udruženja likovnih umetnika Kruševca i jedan od osnivača..
Do sada je izlagao na 26 samostalnih i preko 150 kolektivnih izložbi.Dobitnik je 11 nagrada i priznanja za svoj stvaralački rad. Živi i stvara u Kruševcu.
Zoran Rajković je slikar koji neguje štafelano slikarstvo.Njegov likovni izraz je autentičan i prepoznatljiv. Prisutan je na likovnoj sceni već četiri decenije.Pored pejzaža neguje portret, i bavi se asocijativnim slikarstvom. Za ovu priliku izdvojio je dela od portreta, pejzaža, do najnovijih radova rađenih u duhu enformela. Ovakvim izborom radova stičemo kompletnu sliku o njegovom stvaralačkom opusu.Umetnost prizora sačinjen od likovnih elemenata, pastuoznog treptaja ukroćene boje, u ekspresivnim potezima dočaravaju zaustavnjeno vreme i duhovno stanje umetnika koje zrači poput energije, stvarajući miran i spokojan doživljaj.Uspavani predeli spokojstva na kojima se naziru novi putevi i treptaj vazduha ispunjavaju dušu i unose mir.
Matija Rajković je rođen 1980.godine u Beogradu.Akademiju umetnosti je završio u Novom Sadu u klasi prof.Jovana Rakidžića a magistrirao na Fakultetu likovnih umetnosti u Beogradu u klasi prof.Čede Vasića.Trenutno je na doktorskim studijama.Član je ULUSa, i Udruženja likovnih umetnika Kruševca. Do sada je izlagao 18 puta samostalno i oko 90 puta na kolektivnim izložbama.Predaje na Višoj školi strukovnih studija za vaspitače u Kruševcu.
Mateja Rajković i ako mlad umetnik za sobom ima deceniju aktivnog angažovanja u sferi umetničkog rada.Njegova osnovna preokupacija bazira se na istraživanju crteža,kombinovanjem materijala od krejona, tuša, olovke sve do digitalnog printa.
Asocijativni pristup pejzažu je njegova glavna karakeristika.On transformiše pejzaž u slikarske obrise kao tragove umetnikovog doživljaja i sećanja. Opčinjen novim tehnologijama i mogućnostima koje pruža digitalna štampa,Matija svesno koristi mogućnosti brisanja boje, preklapanja, transponovanja stvarajući monohromu strukturu sopstvenog likovnog izraza.
Rajkovići su pravi predstavnici savremene umetničke porodice koja neguje individualni izraz i autentičan gest bez uticaja jednih na druge. Ono što ih povezuje je upravo strast za umetnošću i težnja da se dostigne lični pristup i uspeh na umetničkom polju.
za GSLU Nis
Sonja Vukasinovic
U četvrtak 19. maja u Paviljonu u Tvrđavi je otvorena izložba „Moj muzej moj grad“ - što je moto ovogodišnje nacionalne manifestacije „Muzeji Srbije 10 dana od 10 do 10“.
Izložbu čine dva segmenta. Prvi segment kroz fotografije, kopije starih razglednica, slike i grafike niških umetnika Stoleta Stojkovića i Ljubiše Brkovića, prati promene vizuelnog identiteta grada od kraja 19. veka do 1965.godine. Drugi, znatno obimniji segment, preko privatnih fotografija i pisanih dokumenata sugrađana na originalan način, svedoči o istoriji građanskog života u Nišu, odnosno o gradskom kulturnom identitetu.
Kako izložba podrazumeva istraživanje odnosa muzeja i lokalne zajednice, odnosno baštine i pojedinaca unutar kulturnog pejzaža grada, Galerija savremene likovne umetnosti Niš kao organizator izložbe, pozvala je sugrađane da donesu i privremeno ustupe radi izlaganja fotografije i pisana dokumenta iz riznica njihovih porodičnih arhiva kao svedočanstva o vlastitoj istoriji, ličnim sećanjima i uspomenama. Izložba na specifičan način testira ideju „integracije muzeja i grada“ odnosno pružila je priliku publici da neposredno učestvuje u kreiranju njenog sadržaja i karaktera.
Izložba „Moj muzej moj grad“ dakle na osnovu interakcije sa publikom tj. saradnje galerijskih profesionalaca i sugrađana, kroz dokumentaciju pedesetak niških porodica ispisuje jedinstvenu hroniku gradskog života. Zastupljene su znane i manje znane, male i velike porodice nekadašnjih trgovaca, zanatlija, lekara, pravnika, zemljoposednika, radnika, službenika...a njihove porodične foto sage pružaju informacije o različitim segmentima gradskog života i predstavljaju do sada javnosti nepoznato dokumentarno i arhivističko blago.
Izložba će trajati do 29. maja.
Za GSLU Niš
Milica Todorović
Izložbu čine dva segmenta. Prvi segment kroz fotografije, kopije starih razglednica, slike i grafike niških umetnika Stoleta Stojkovića i Ljubiše Brkovića, prati promene vizuelnog identiteta grada od kraja 19. veka do 1965.godine. Drugi, znatno obimniji segment, preko privatnih fotografija i pisanih dokumenata sugrađana na originalan način, svedoči o istoriji građanskog života u Nišu, odnosno o gradskom kulturnom identitetu.
Kako izložba podrazumeva istraživanje odnosa muzeja i lokalne zajednice, odnosno baštine i pojedinaca unutar kulturnog pejzaža grada, Galerija savremene likovne umetnosti Niš kao organizator izložbe, pozvala je sugrađane da donesu i privremeno ustupe radi izlaganja fotografije i pisana dokumenta iz riznica njihovih porodičnih arhiva kao svedočanstva o vlastitoj istoriji, ličnim sećanjima i uspomenama. Izložba na specifičan način testira ideju „integracije muzeja i grada“ odnosno pružila je priliku publici da neposredno učestvuje u kreiranju njenog sadržaja i karaktera.
Izložba „Moj muzej moj grad“ dakle na osnovu interakcije sa publikom tj. saradnje galerijskih profesionalaca i sugrađana, kroz dokumentaciju pedesetak niških porodica ispisuje jedinstvenu hroniku gradskog života. Zastupljene su znane i manje znane, male i velike porodice nekadašnjih trgovaca, zanatlija, lekara, pravnika, zemljoposednika, radnika, službenika...a njihove porodične foto sage pružaju informacije o različitim segmentima gradskog života i predstavljaju do sada javnosti nepoznato dokumentarno i arhivističko blago.
Izložba će trajati do 29. maja.
Za GSLU Niš
Milica Todorović
JELENA TRAJKOVIĆ
Ambijentalna izložba - STRAH / NADA / POVERENjE
Galerija savremene likovne umetnosti: -Paviljon u Tvrđavi /31.maj-21.jun/
Jelena Trajković rođena je 1980. godine u Kraljevu. Na Fakultetu likovnih umetnosti (odsek slikarstvo) u Beogradu diplomirala 2004. godine u klasi prof. Čedomira Vasića, gde je i magistrirala 2009. godine.
Član ULUSA od 2005.
Od 2012. godine angažovana je na Fakultetu umetnosti u Nišu, na predmetu crtanje i slikanje.
Priredila je 26 samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu.
Učesnik je mnogobrojnih likovnih kolonija, radionica, seminara, tribina.
Učestvovala je na mnogobrojnim grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu (Mađarska, Bugarska, Rumunija, Makedonija, Nemačka, Hrvatska, SAD, Francuska, BiH, Crna gora...)
Dobitnica je nekoliko nagrada iz oblasti vizuelnih umetnosti, a njeni radovi su deo zbirki Galerija, Kulturnih institucija i vlasništvo privatnih kolekcija.
Zanimajući se za nove, inovativne umetničke prakse, na području vizuelnih umetnosti Jelena Trajković nastavlja svoj istraživački rad pomerajući granice umetničkog delovanja.
Kroz izuzetno upečatljiv vizuelni svet čija slojevitost otvara puteve komunikacije prema najširim krugovima publike, umetnica otkriva značenjsku i medijsku raznolikost sopstvenih interesovanja.
Koristeći se analitičkim metodama na vešt, i nadasve kreativan način otvara niz kompleksnih, univerzalnih pitanja slobode, života, smrti, sistema vrednosti ili snažnih, potresnih emocija.
Njeni radovi su izvedeni kombinovanjem različitih savremenih vizuelnih medija kroz metode interpetacije i reinterpetacije, kolažiranja ili montaže.
Celokupna izložba je realizovana kao svetlosno ambijentalna instalacija koja se sastoji od nekoliko segmenata:
Prvi deo sačinjava platno monumentalnih dimenzija pod nazivom „Točak života“ na kome su poput seizmografa registrovana traumatična emotivna stanja nizom nagih figura u pokretu u prirodnoj veličini. Ovaj rad je inspirisan snažnim utiscima koje stvara poznati uređaj tzv. zoetrop stvarajući fascinantnu iluziju pokretnih slika. Figure u Jeleninom slučaju sugerišu bivstvovanje čoveka u vremenu i prostoru sa jasnom asocijacijom na turbulentne periode naših života prikazujući telom kretanje emocija od straha, poniženja ka putu nade i poverenja.
Drugi deo pod nazivom „Bombardovanje” sačinjavaju crno- bele dokumantarne fotografije, srušenih repetitora, u različitim gradovima Srbije, tokom NATO intervencije 1999. godine, autora Branka Pelinovića. Ispred ovog dela su četri svetlosna crteža izvijenih figura u pokretu u crvenoj svetlosti koja se naizmenično pali i gasi, čime se postiže utisak da se figure gube i nestaju .
Žensko telo za Jelenu Trajković vremenom postaje značajan element koji stvara dinamičnu ne samo vizuelnu, nego i mentalnu igru kao nemi pokazatelj aktuelnih društvenih promena i pomerenih sistema vrednosti.
Poseban segment sačinjavaju fotografije portreta znamenitih žena naše istorije koje su kao vizuelni simboli snagom svoje ličnosti, prevazilazile i pomerale duhovne granice. Ispred ovih fotografija nalazi se ugraviran svetlosni crtež Nike sa Samotrake kao glorifikacija vere u pobedu nad tragičnim životnim izazovima.
Svedenim prikazom nutrine jednog bića kroz objekt/crtež čoveka u osam svetlećih delova ljudskih organa umetnica naglašava potrebu da se stvari vide ogoljene onakve kakve jesu bez ulepšavanja. Pri tome je evidentno prožimanje datih vizuelnih elemenata i prostora u dinamičnoj, uzajamnoj korespondenciji.
Odabravši tri emocije za sistemsko proučavanje /strah/nada/poverenje/ Jelena Trajković ukazuje na probleme savremenog društva u kome sve manje ima mesta za iskrena, duboka osećanja.
Kroz celkupan projekat provlače se upečatljive slike ljudske sudbine koje otkrivaju potisnute strahove i nadanja stvarajući odlučujuće impulse za kreiranje izuzetno zanimljivog i upečaljivog opusa.
Kontinuiranim radom na prezentaciji i afirmaciji kvalitetnog, svežeg savremenog pristupa koji povezuje čoveka ,sliku, medij u interaktivnom i uzročno-posledičnom odnosu umetnička produkcija Jelene Trajković daje značajan doprinos vidljivosti važnog dela savremene umetničke scene.
Radmila Kostić
Ambijentalna izložba - STRAH / NADA / POVERENjE
Galerija savremene likovne umetnosti: -Paviljon u Tvrđavi /31.maj-21.jun/
Jelena Trajković rođena je 1980. godine u Kraljevu. Na Fakultetu likovnih umetnosti (odsek slikarstvo) u Beogradu diplomirala 2004. godine u klasi prof. Čedomira Vasića, gde je i magistrirala 2009. godine.
Član ULUSA od 2005.
Od 2012. godine angažovana je na Fakultetu umetnosti u Nišu, na predmetu crtanje i slikanje.
Priredila je 26 samostalnih izložbi u zemlji i inostranstvu.
Učesnik je mnogobrojnih likovnih kolonija, radionica, seminara, tribina.
Učestvovala je na mnogobrojnim grupnim izložbama u zemlji i inostranstvu (Mađarska, Bugarska, Rumunija, Makedonija, Nemačka, Hrvatska, SAD, Francuska, BiH, Crna gora...)
Dobitnica je nekoliko nagrada iz oblasti vizuelnih umetnosti, a njeni radovi su deo zbirki Galerija, Kulturnih institucija i vlasništvo privatnih kolekcija.
Zanimajući se za nove, inovativne umetničke prakse, na području vizuelnih umetnosti Jelena Trajković nastavlja svoj istraživački rad pomerajući granice umetničkog delovanja.
Kroz izuzetno upečatljiv vizuelni svet čija slojevitost otvara puteve komunikacije prema najširim krugovima publike, umetnica otkriva značenjsku i medijsku raznolikost sopstvenih interesovanja.
Koristeći se analitičkim metodama na vešt, i nadasve kreativan način otvara niz kompleksnih, univerzalnih pitanja slobode, života, smrti, sistema vrednosti ili snažnih, potresnih emocija.
Njeni radovi su izvedeni kombinovanjem različitih savremenih vizuelnih medija kroz metode interpetacije i reinterpetacije, kolažiranja ili montaže.
Celokupna izložba je realizovana kao svetlosno ambijentalna instalacija koja se sastoji od nekoliko segmenata:
Prvi deo sačinjava platno monumentalnih dimenzija pod nazivom „Točak života“ na kome su poput seizmografa registrovana traumatična emotivna stanja nizom nagih figura u pokretu u prirodnoj veličini. Ovaj rad je inspirisan snažnim utiscima koje stvara poznati uređaj tzv. zoetrop stvarajući fascinantnu iluziju pokretnih slika. Figure u Jeleninom slučaju sugerišu bivstvovanje čoveka u vremenu i prostoru sa jasnom asocijacijom na turbulentne periode naših života prikazujući telom kretanje emocija od straha, poniženja ka putu nade i poverenja.
Drugi deo pod nazivom „Bombardovanje” sačinjavaju crno- bele dokumantarne fotografije, srušenih repetitora, u različitim gradovima Srbije, tokom NATO intervencije 1999. godine, autora Branka Pelinovića. Ispred ovog dela su četri svetlosna crteža izvijenih figura u pokretu u crvenoj svetlosti koja se naizmenično pali i gasi, čime se postiže utisak da se figure gube i nestaju .
Žensko telo za Jelenu Trajković vremenom postaje značajan element koji stvara dinamičnu ne samo vizuelnu, nego i mentalnu igru kao nemi pokazatelj aktuelnih društvenih promena i pomerenih sistema vrednosti.
Poseban segment sačinjavaju fotografije portreta znamenitih žena naše istorije koje su kao vizuelni simboli snagom svoje ličnosti, prevazilazile i pomerale duhovne granice. Ispred ovih fotografija nalazi se ugraviran svetlosni crtež Nike sa Samotrake kao glorifikacija vere u pobedu nad tragičnim životnim izazovima.
Svedenim prikazom nutrine jednog bića kroz objekt/crtež čoveka u osam svetlećih delova ljudskih organa umetnica naglašava potrebu da se stvari vide ogoljene onakve kakve jesu bez ulepšavanja. Pri tome je evidentno prožimanje datih vizuelnih elemenata i prostora u dinamičnoj, uzajamnoj korespondenciji.
Odabravši tri emocije za sistemsko proučavanje /strah/nada/poverenje/ Jelena Trajković ukazuje na probleme savremenog društva u kome sve manje ima mesta za iskrena, duboka osećanja.
Kroz celkupan projekat provlače se upečatljive slike ljudske sudbine koje otkrivaju potisnute strahove i nadanja stvarajući odlučujuće impulse za kreiranje izuzetno zanimljivog i upečaljivog opusa.
Kontinuiranim radom na prezentaciji i afirmaciji kvalitetnog, svežeg savremenog pristupa koji povezuje čoveka ,sliku, medij u interaktivnom i uzročno-posledičnom odnosu umetnička produkcija Jelene Trajković daje značajan doprinos vidljivosti važnog dela savremene umetničke scene.
Radmila Kostić
IZLOŽBA DELA NIKOSA ARVANITIDISA
20. septembar - 09. oktobar
Nikos Arvanitidis je rođen 1976. godine u Novom Sadu. Diplomirao i magistrirao na Fakultetu umetnosti u Novom Sadu na odseku grafike, u klasi Zorana Todovića i Slobodana Kneževića. Član je ULUV-a i ULKiM-a. Od 2011. radi kao docent na odseku grafike Fakulteta umetnosti u Zvečanu.
Na izložbi su zastupljene grafike i crteži, rađeni na specijalnoj aluminijumskoj podlozi. Osnovna karakteristika njegovog načina rada je pored specijalne podloge upravo ekspresivni način izražavanja unutrašnjeg stanja, gradeći na taj način ličnu ikonografiju. Svi radovi zasnovani su na kružnoj formi unutar koje se kombinacijom geometriskih i amorfnih oblika veoma promišljenim potezima dobijaju neponovljive kompozicije. Grebanjem, urezivanjem, slikanjem po metalu bez mnogo naracije, podpomažući se crvenom i zlatnom bojom, umetnik dobija krajnje svedene na izgled precizne grafičke celine. Linija je osnovni likovni element, bogatog raspona i intenziteta. Crnom bojom pojačava osnovnu kompoziciju dajući prednost kružnoj formi.
Pored grafika i crteža na aluminijumskoj podlozi Arvanitidis se bavi i ambijantalnom instalacijom. Širok raspon zvučnih i vizuelnih efekata upotpuniće značenje ovog intrigantnog i meditativnog opusa stvarajući celinu savremenog načina izražavanja.
Za GSLU Niš Sonja Vukašinović
20. septembar - 09. oktobar
Nikos Arvanitidis je rođen 1976. godine u Novom Sadu. Diplomirao i magistrirao na Fakultetu umetnosti u Novom Sadu na odseku grafike, u klasi Zorana Todovića i Slobodana Kneževića. Član je ULUV-a i ULKiM-a. Od 2011. radi kao docent na odseku grafike Fakulteta umetnosti u Zvečanu.
Na izložbi su zastupljene grafike i crteži, rađeni na specijalnoj aluminijumskoj podlozi. Osnovna karakteristika njegovog načina rada je pored specijalne podloge upravo ekspresivni način izražavanja unutrašnjeg stanja, gradeći na taj način ličnu ikonografiju. Svi radovi zasnovani su na kružnoj formi unutar koje se kombinacijom geometriskih i amorfnih oblika veoma promišljenim potezima dobijaju neponovljive kompozicije. Grebanjem, urezivanjem, slikanjem po metalu bez mnogo naracije, podpomažući se crvenom i zlatnom bojom, umetnik dobija krajnje svedene na izgled precizne grafičke celine. Linija je osnovni likovni element, bogatog raspona i intenziteta. Crnom bojom pojačava osnovnu kompoziciju dajući prednost kružnoj formi.
Pored grafika i crteža na aluminijumskoj podlozi Arvanitidis se bavi i ambijantalnom instalacijom. Širok raspon zvučnih i vizuelnih efekata upotpuniće značenje ovog intrigantnog i meditativnog opusa stvarajući celinu savremenog načina izražavanja.
Za GSLU Niš Sonja Vukašinović
Marko Višić je rođen 1976.godine u Leskovcu.
Diplomirao, a potom magistrirao na Fakultetu umetnosti u Prištini. /Zvečan/Dobitnik je 6 nagrada za slikarstvo na nivou grada Leskovca : Oktobarskog salona, LEART, Nagrada Južnomoravskog Regiona za poseban doprinos kulturi, Nagrada Majskog salona. Kolektivno je izlagao 60 puta u zemlji i inostranstvu, dok je samostalno izlagao u Leskovcu, Nišu, Zvečanu, Kraljevu, Pančevu, Novom Pazaru.
Ovo mu je deseta samostalna izložba.
Tokom celokupnog stvaralačkog procesa Marko Višić kombinuje sadržinske, ekspresivne i poetske elemente upuštajući se u složena likovna promišljanja menjajući često smisao i značenje.Tragajući za novim oblicima slikarskog istraživanja gradi zanimljive celine u kojima dominira sveden, asocijativan izraz preplićući ritmične igre linija , mrlja, crtica sa nežno obojenim partijama iz kojih se pomalja tu i tamo poneki floralni segment ili slovni znak. Posebnu ulogu u slikarskom opusu Marka Višića zauzima crtež kao osnova likovnog izraza kiji mu omogućava što neposrednije praćenje sopstvenih imaginarnih stanja. U sugestivnoj, stvaralačkoj igri menja smer, debljinu linija, ukida, a potom ponovo definiše formu , uvodi svetle tonove boja tragajući za novim, svežijim načinom slikarskog delovanja.Tokom vremena u prvi plan izbija potez koji je promenjivog karaktera , oslobođen svih nametnutih stega u zavisnosti od trenutnog raspoloženja.
Radmila Kostić
Diplomirao, a potom magistrirao na Fakultetu umetnosti u Prištini. /Zvečan/Dobitnik je 6 nagrada za slikarstvo na nivou grada Leskovca : Oktobarskog salona, LEART, Nagrada Južnomoravskog Regiona za poseban doprinos kulturi, Nagrada Majskog salona. Kolektivno je izlagao 60 puta u zemlji i inostranstvu, dok je samostalno izlagao u Leskovcu, Nišu, Zvečanu, Kraljevu, Pančevu, Novom Pazaru.
Ovo mu je deseta samostalna izložba.
Tokom celokupnog stvaralačkog procesa Marko Višić kombinuje sadržinske, ekspresivne i poetske elemente upuštajući se u složena likovna promišljanja menjajući često smisao i značenje.Tragajući za novim oblicima slikarskog istraživanja gradi zanimljive celine u kojima dominira sveden, asocijativan izraz preplićući ritmične igre linija , mrlja, crtica sa nežno obojenim partijama iz kojih se pomalja tu i tamo poneki floralni segment ili slovni znak. Posebnu ulogu u slikarskom opusu Marka Višića zauzima crtež kao osnova likovnog izraza kiji mu omogućava što neposrednije praćenje sopstvenih imaginarnih stanja. U sugestivnoj, stvaralačkoj igri menja smer, debljinu linija, ukida, a potom ponovo definiše formu , uvodi svetle tonove boja tragajući za novim, svežijim načinom slikarskog delovanja.Tokom vremena u prvi plan izbija potez koji je promenjivog karaktera , oslobođen svih nametnutih stega u zavisnosti od trenutnog raspoloženja.
Radmila Kostić
IZLOŽBA CRTEŽA MARKA VIŠIĆA
20. avgust - 19. septembar
20. avgust - 19. septembar
Milan Vukašinović je rođen 1989. godine u Nišu.Diplomirao je slikarstvo 2012, a master studije završio 2013. godine na Fakultetu umetnosti u Nišu, u klasi profesora Bratislava Bašića. Dobitnik je nagrade za najbolje umetničko ostvarenje u celini na master akademskim studijama. Učestvovao u radu Likovne kolonije Sićevo 2013. godine. Izlagao je na više referentnih kolektivnih izložbi u Nišu, Beogradu i Velikom Trnovu (Niški crtež, Likovni umetnici Niša, izložba Mladost Niš art fondacije, Likovna kolonija Sićevo).
Milan Vukašinović gradi svoju likovnu poetiku slikajući užurbani svet velikih gradova: gužvu, kolone automobila, bilborde, reklame...i sl. Čistim likovnim jezikom umetnik istražuje kultni status tehnoloških „pomagala” (automobili,telefoni, kamere, kompjuteri...) i opsednutost običnog čoveka savremenim medijima.
Aleksandar Milanović je rođen 1987. godine u Nišu.Diplomirao je slikarstvo 2012, a master studije završio 2013. godine na Fakultetu umetnosti u Nišu, u klasi profesora Đura Radonjića. Dobitnik je nagrade za postignute rezultate u toku osnovnih akademskih studija i Plakete za izuzetne rezultate Gradske opštine Niška Banja. Održao je samostalne izložbe u Niškoj Banji, Nišu i Knjaževcu. Izlagao je na više referentnih kolektivnih izložbi u Nišu, Beogradu i Zrenjaninu (Niški crtež, Likovni umetnici Niša, izložba Mladost Niš art fondacije, Novoprimljeni članovi ULUPUDS-a, Likovni salon).
Aleksandar Milanović svoju likovnu ikonografiju izgrađuje kombinujući klasična likovna sredstva i medij fotografije u nameri da analizira sopstvene ideje u kritičkom sagledavanju stvarnosti. Njegovi motivi su uzeti iz svakodnevnog života ulice (slivnici, patike, cipele, železničke pruge...i sl.) pomoću kojih na sugestivan način ukazuje na problem otuđenog čoveka u savremenom okruženju.
U vreme tehnološke zavisnosti Aleksandar Milanović i Milan Vukašinović izgrađuju sopstvene stvaralačke izraze koji svojim autentičnim komponovanjem daju prilog lakšem sagledavanju šireg globalnog konteksta. Iako je likovni govor dvojice umetnika različitog karaktera i senzibiliteta, ipak im je zajednički jedan vitalistički stav prema krizi društva. Razrađujući svaki na svoj način kritičku misao ističu potrebu za novim, pozitivnim vizijama čoveka i sveta.
Radmila Kostić
Milan Vukašinović gradi svoju likovnu poetiku slikajući užurbani svet velikih gradova: gužvu, kolone automobila, bilborde, reklame...i sl. Čistim likovnim jezikom umetnik istražuje kultni status tehnoloških „pomagala” (automobili,telefoni, kamere, kompjuteri...) i opsednutost običnog čoveka savremenim medijima.
Aleksandar Milanović je rođen 1987. godine u Nišu.Diplomirao je slikarstvo 2012, a master studije završio 2013. godine na Fakultetu umetnosti u Nišu, u klasi profesora Đura Radonjića. Dobitnik je nagrade za postignute rezultate u toku osnovnih akademskih studija i Plakete za izuzetne rezultate Gradske opštine Niška Banja. Održao je samostalne izložbe u Niškoj Banji, Nišu i Knjaževcu. Izlagao je na više referentnih kolektivnih izložbi u Nišu, Beogradu i Zrenjaninu (Niški crtež, Likovni umetnici Niša, izložba Mladost Niš art fondacije, Novoprimljeni članovi ULUPUDS-a, Likovni salon).
Aleksandar Milanović svoju likovnu ikonografiju izgrađuje kombinujući klasična likovna sredstva i medij fotografije u nameri da analizira sopstvene ideje u kritičkom sagledavanju stvarnosti. Njegovi motivi su uzeti iz svakodnevnog života ulice (slivnici, patike, cipele, železničke pruge...i sl.) pomoću kojih na sugestivan način ukazuje na problem otuđenog čoveka u savremenom okruženju.
U vreme tehnološke zavisnosti Aleksandar Milanović i Milan Vukašinović izgrađuju sopstvene stvaralačke izraze koji svojim autentičnim komponovanjem daju prilog lakšem sagledavanju šireg globalnog konteksta. Iako je likovni govor dvojice umetnika različitog karaktera i senzibiliteta, ipak im je zajednički jedan vitalistički stav prema krizi društva. Razrađujući svaki na svoj način kritičku misao ističu potrebu za novim, pozitivnim vizijama čoveka i sveta.
Radmila Kostić
IZLOŽBA SLIKA MILANA VUKAŠINOVIĆA I ALEKSANDRA MILANOVIĆA
14.okt. - 2.nov.
Back in 1905, fascinated by the beauty of the gorge of Sicevo, in this very place the great Serbian painter Nadezda Petrovic gathered her Slovenian and Croatian coleagues, with whom she studied in Munich.
That year the First Yugoslav Art Colony was formed. In the first convocation next to Nadezda, Rihard Jakopic, Ivan Grohar, Ferdo Vesel and Pasko Vucetic were elected.
Enchanted by the landscape of Sicevo, each one of them had their own impressions and commitment to nature which conveyed and transposed into pictorial language.
Distracted at the beginning of the Balkan Wars and the World War I in which Nadezda lost her life, there was no reunion as previously had been planned. In 1964, at the initiative of the artists and cultural workers of Nis, the Art Colony was re-formed and has since been going on continuously.
The Sicevo Art Colony through its entire fifty-year existence has followed and in some way encouraged the development of contemporary art in our country, continuing the tradition of Nadezda Petrovic.
According to the proposal of the Sicevo Art Colony Council, this year's convocation has twelve participants from Serbia and abroad.
In an effort to follow the sensibility distinguished in the 2000s, we gathered artists dealing with traditional techniques and those who foster modern tendencies.
Each of the artists creates a layered structural pictorial surface, whether it is about abstract expressionism (Nikola Žigon) or figurative concept (Radovan Trnavac), depicted in the expressive colourist spread (Ljilja Strize Trajkovic, Goran Jovic), or rationalist performance (Milan Pantelic , Gerardo Vargas, Sabrina Sabeg). Certain number of artists such as Miroslav Lazovic, Haruhiko Yoshinaga and Lene Khvichia found their own initial impulse in the boundless landscape of the Sicevo gorge, translating it into their own language and artistic expression.
Jelena Stanojevic explores the relationship of geometric shapes. Apart from the textured surface and relief, she successfully combines reduced geometric forms as symbols of archetypes, thus achieving the ambiguity of motives and universality. Costin Brateanu, in his special way of applying paint to the cliché, prints, paints and underpaints flora of the abundance of Sicevo, conveying personal experience to his work.
The landscape of Sicevo coloured in autmn colours, further complemented the atmosphere of closeness and productivity among the artists during all ten days of its lasting. That confirm the works of art that will permanently remain in the fund of the Gallery of Contemporary Art in Nis.
Sonja Vukasinovic
That year the First Yugoslav Art Colony was formed. In the first convocation next to Nadezda, Rihard Jakopic, Ivan Grohar, Ferdo Vesel and Pasko Vucetic were elected.
Enchanted by the landscape of Sicevo, each one of them had their own impressions and commitment to nature which conveyed and transposed into pictorial language.
Distracted at the beginning of the Balkan Wars and the World War I in which Nadezda lost her life, there was no reunion as previously had been planned. In 1964, at the initiative of the artists and cultural workers of Nis, the Art Colony was re-formed and has since been going on continuously.
The Sicevo Art Colony through its entire fifty-year existence has followed and in some way encouraged the development of contemporary art in our country, continuing the tradition of Nadezda Petrovic.
According to the proposal of the Sicevo Art Colony Council, this year's convocation has twelve participants from Serbia and abroad.
In an effort to follow the sensibility distinguished in the 2000s, we gathered artists dealing with traditional techniques and those who foster modern tendencies.
Each of the artists creates a layered structural pictorial surface, whether it is about abstract expressionism (Nikola Žigon) or figurative concept (Radovan Trnavac), depicted in the expressive colourist spread (Ljilja Strize Trajkovic, Goran Jovic), or rationalist performance (Milan Pantelic , Gerardo Vargas, Sabrina Sabeg). Certain number of artists such as Miroslav Lazovic, Haruhiko Yoshinaga and Lene Khvichia found their own initial impulse in the boundless landscape of the Sicevo gorge, translating it into their own language and artistic expression.
Jelena Stanojevic explores the relationship of geometric shapes. Apart from the textured surface and relief, she successfully combines reduced geometric forms as symbols of archetypes, thus achieving the ambiguity of motives and universality. Costin Brateanu, in his special way of applying paint to the cliché, prints, paints and underpaints flora of the abundance of Sicevo, conveying personal experience to his work.
The landscape of Sicevo coloured in autmn colours, further complemented the atmosphere of closeness and productivity among the artists during all ten days of its lasting. That confirm the works of art that will permanently remain in the fund of the Gallery of Contemporary Art in Nis.
Sonja Vukasinovic
Davne 1905. godine opčinjena lepotom Sićevačke klisure, velika srpska slikarka Nadežda Petrović upravo na ovom mestu okupila je svoje slovenačke i hrvatske kolege, sa kojima je studirala u Minhenu.
Te godine formirana je Prva jugoslovenska umetnička kolonija. U tom prvom sazivu pored Nadežde bili su još Rihard Jakopič, Ivan Grohar, Ferdo Vesel i Paško Vučetić.
Opčinjeni sićevačkim krajolikom svako od njih je svoje impresije i posvećenost prirodi preneo i transponovao u pikturalni jezik.
Ometeni Balkanskim ratovima i Prvim svetskim ratom u kome je Nadežda izgubila svoj život, nije bilo ponovnog okupljanja kako je inače bilo planirano. Sve do 1964. godine kada je na inicijativu niških umetnika i kulturnih radnika ponovo formirana i od tada do danas traje u kontinuitetu.
Likovna kolonija Sićevo je svojim celokupnim pedesetdvogodišnjim postojanjem pratila i na neki način podsticala razvoj savremene umetnosti kod nas, nastavljaući tradiciju Nadežde Petrović.
Po predlogu umetničkog saveta likovne kolonije Sićevo ovogodišnji saziv broji 12 učesnika iz zemlje i inostranstva.
U nastojanju da prati senzibilitet koji odlikuje dvehiljadite godine, okupili smo umetnike koji se bave tradicionalnim tehnikama ali i one koje neguju savremene tendencije.
Svako od umetnika stvara slojevite strukturalne, pikturalne površine, bilo da se radi o apstraktnom ekspresionizmu (Nikola Žigon), ili figurativnom konceptu (Radovan Trnavac), relizovanom u ekspresivnom kolorističkom namazu (Ljilja Strize Trajković, Goran Jović) ili racionalističkom načinu izvođenja (Milan Pantelić, Herardo Vargas, Sabrina Sabeg). Jedan deo umetnika je svoj početni impuls pronašao u neiscrpnom krajoliku Sićevačke klisure poput Miroslava Lazovića, Haruhika Jošinage, Lene Hvičije, prevodeći ga u vlastiti jezik i umetnički izraz.
Jelena Stanojević istražuje odnos geometriskih oblika. Pored naglašene teksture i reljefnosti ona uspešno kombinuje svedene geometriske forme kao simbole arhetipa postižući višeznačajnost motiva i univerzalnost. Kostin Brateanu specijalnim načinom nanošenja boje na kliše otiskuje, slika i podslikava floru sićevačkog obilja prenoseći lični doživljaj na delo.
Sićevački pejzaž obojen jesenjim bojama dodatno je upotpunio atmosferu bliskosti i produktivnosti koja je tokom svih deset dana vladala među umetnicima. To potvrđuju dela koja će ostati kao trajno blago u fondu Galerije savremene likovne umetnosti Niš.
Sonja Vukašinović
Te godine formirana je Prva jugoslovenska umetnička kolonija. U tom prvom sazivu pored Nadežde bili su još Rihard Jakopič, Ivan Grohar, Ferdo Vesel i Paško Vučetić.
Opčinjeni sićevačkim krajolikom svako od njih je svoje impresije i posvećenost prirodi preneo i transponovao u pikturalni jezik.
Ometeni Balkanskim ratovima i Prvim svetskim ratom u kome je Nadežda izgubila svoj život, nije bilo ponovnog okupljanja kako je inače bilo planirano. Sve do 1964. godine kada je na inicijativu niških umetnika i kulturnih radnika ponovo formirana i od tada do danas traje u kontinuitetu.
Likovna kolonija Sićevo je svojim celokupnim pedesetdvogodišnjim postojanjem pratila i na neki način podsticala razvoj savremene umetnosti kod nas, nastavljaući tradiciju Nadežde Petrović.
Po predlogu umetničkog saveta likovne kolonije Sićevo ovogodišnji saziv broji 12 učesnika iz zemlje i inostranstva.
U nastojanju da prati senzibilitet koji odlikuje dvehiljadite godine, okupili smo umetnike koji se bave tradicionalnim tehnikama ali i one koje neguju savremene tendencije.
Svako od umetnika stvara slojevite strukturalne, pikturalne površine, bilo da se radi o apstraktnom ekspresionizmu (Nikola Žigon), ili figurativnom konceptu (Radovan Trnavac), relizovanom u ekspresivnom kolorističkom namazu (Ljilja Strize Trajković, Goran Jović) ili racionalističkom načinu izvođenja (Milan Pantelić, Herardo Vargas, Sabrina Sabeg). Jedan deo umetnika je svoj početni impuls pronašao u neiscrpnom krajoliku Sićevačke klisure poput Miroslava Lazovića, Haruhika Jošinage, Lene Hvičije, prevodeći ga u vlastiti jezik i umetnički izraz.
Jelena Stanojević istražuje odnos geometriskih oblika. Pored naglašene teksture i reljefnosti ona uspešno kombinuje svedene geometriske forme kao simbole arhetipa postižući višeznačajnost motiva i univerzalnost. Kostin Brateanu specijalnim načinom nanošenja boje na kliše otiskuje, slika i podslikava floru sićevačkog obilja prenoseći lični doživljaj na delo.
Sićevački pejzaž obojen jesenjim bojama dodatno je upotpunio atmosferu bliskosti i produktivnosti koja je tokom svih deset dana vladala među umetnicima. To potvrđuju dela koja će ostati kao trajno blago u fondu Galerije savremene likovne umetnosti Niš.
Sonja Vukašinović
Izložba 52. saziva Likovne kolonije Sićevo.
15. novembar - 10. decembr
15. novembar - 10. decembr
G A L E R I J A S A V R E M E N E U M E T N O S T I
K e j K o l a s r p s k i h s e s t a r a 1 / I I
1 8 0 0 0 N i š
S r b i j a
T e l . + 3 8 1 1 8 5 1 3 7 0 1 : 5 1 2 6 4 0
F a x . + 3 8 1 1 8 5 1 2 6 4 2
ww.gslunis.org
K e j K o l a s r p s k i h s e s t a r a 1 / I I
1 8 0 0 0 N i š
S r b i j a
T e l . + 3 8 1 1 8 5 1 3 7 0 1 : 5 1 2 6 4 0
F a x . + 3 8 1 1 8 5 1 2 6 4 2
ww.gslunis.org
SLIKARSTVO
G R A F I K A
SKULPTURA
O S T A L I
M E D I J I
G R A F I K A
SKULPTURA
O S T A L I
M E D I J I
G A L E R I J A
S A V R E M E N E
L I K O V N E
U M E T N O S T I
N I Š
S A V R E M E N E
L I K O V N E
U M E T N O S T I
N I Š
I Z L O Z B E N I P A V I L J O N 2 0 1 6
Pregled izlozbi u 2016. po izlozbenim prostorima
(kliknuti na sliku)
(kliknuti na sliku)
