I Z L O Ž B E N I P A V I L J O N
G A L E R I J A
S A V R E M E N E
U M E T N O S T I
S A V R E M E N E
U M E T N O S T I
Paviljon u niskoj Tvrdjavi 2003.godine. Pod je uredjen uz strucno misljenje Zavoda za zastitu spomenika iz Nisa.
Granitno keramickim plocama je pokriveno vise od 200 m2 podne povrsine. Osim toga reseno je grejanje modernim grejnim telima
firme Mermoluks. Grejna tela su potpuno uklopljena u ambijent galerije. Uradjena je i potpuna zamena krovnog Pokrivaca Paviljona u tvrdjavi, tako da ce ovaj objekt biti osposobljen za svoju namenu u narednih nekoliko desetina godina.
Granitno keramickim plocama je pokriveno vise od 200 m2 podne povrsine. Osim toga reseno je grejanje modernim grejnim telima
firme Mermoluks. Grejna tela su potpuno uklopljena u ambijent galerije. Uradjena je i potpuna zamena krovnog Pokrivaca Paviljona u tvrdjavi, tako da ce ovaj objekt biti osposobljen za svoju namenu u narednih nekoliko desetina godina.
G A L E R I J A S A V R E M E N E U M E T N O S T I
K e j K o l a s r p s k i h s e s t a r a 1 / I I
1 8 0 0 0 N i š
S r b i j a
T e l . + 3 8 1 1 8 5 1 3 7 0 1 : 5 1 2 6 4 0
F a x . + 3 8 1 1 8 5 1 2 6 4 2
ww.gslunis.org
K e j K o l a s r p s k i h s e s t a r a 1 / I I
1 8 0 0 0 N i š
S r b i j a
T e l . + 3 8 1 1 8 5 1 3 7 0 1 : 5 1 2 6 4 0
F a x . + 3 8 1 1 8 5 1 2 6 4 2
ww.gslunis.org
SLIKARSTVO
G R A F I K A
SKULPTURA
O S T A L I
M E D I J I
G R A F I K A
SKULPTURA
O S T A L I
M E D I J I
U nizu manifestacija koje Francuski institut organizuje u cilju obeležavanja stogodišnjice Prvog svetskog rata, pripremili smo izložbu strip crtača Žaka Tardija, objavljivanje albuma Linije fronta, koji okuplja francuske i srpske strip autore. Niš je grad u kojem je deveta umetnost takođe vrlo cenjena postavlja ovu izložbu u okviru Francuskih dana.
Od četvrtka 5. do nedelje 15. marta 2015.
Otvaranje izložbe : Četvrtak 5. mart 2015. u 19h
Galerija Srbija, Paviljon u Tvrđavi
Strip album Žaka Tardija „Prokleti rat!“ koji je 2009. godine objavila izdavačka kuća Castermann, doživeo je značajan uspeh u Francuskoj i Evropi. U okviru izložbe, Francuski institut predstavlja table i ilustracije iz čuvenog albuma kao i neobjavljene kadrove.
Strip album „Prokleti rat !“ plod je saradnje između crtača Žaka Tardija, koji se proslavio serijalima „Adela Blansek“, „Krik naroda“, „Nestor Burma“, i istoričara Žan-Pjer Vernea, specijaliste za Prvi svetski rat. Album se bavi ljudima koji su u ratu učestvovali.
Ambicija Žaka Tardija nije da predstavi Veliki rat kao veličanstveni trenutak istorije. Naprotiv, njegovo delo posmatra rat kao apsurdnu klanicu, viđenu očima običnog mladića koji u njemu učestvuje. Tardijevo delo izazvalo je brojne rasprave u Francuskoj i Evropi zbog pomenutog načina gledanja na svetski konflikt. Radi se o pravom remek-delu devete umetnosti.
Od četvrtka 5. do nedelje 15. marta 2015.
Otvaranje izložbe : Četvrtak 5. mart 2015. u 19h
Galerija Srbija, Paviljon u Tvrđavi
Strip album Žaka Tardija „Prokleti rat!“ koji je 2009. godine objavila izdavačka kuća Castermann, doživeo je značajan uspeh u Francuskoj i Evropi. U okviru izložbe, Francuski institut predstavlja table i ilustracije iz čuvenog albuma kao i neobjavljene kadrove.
Strip album „Prokleti rat !“ plod je saradnje između crtača Žaka Tardija, koji se proslavio serijalima „Adela Blansek“, „Krik naroda“, „Nestor Burma“, i istoričara Žan-Pjer Vernea, specijaliste za Prvi svetski rat. Album se bavi ljudima koji su u ratu učestvovali.
Ambicija Žaka Tardija nije da predstavi Veliki rat kao veličanstveni trenutak istorije. Naprotiv, njegovo delo posmatra rat kao apsurdnu klanicu, viđenu očima običnog mladića koji u njemu učestvuje. Tardijevo delo izazvalo je brojne rasprave u Francuskoj i Evropi zbog pomenutog načina gledanja na svetski konflikt. Radi se o pravom remek-delu devete umetnosti.
izložba slika na papiru autora Nade Denić i Milana Jakšića, 17. mart - 5. april
IZLOŽBA ŽAK TARDI : „PROKLETI RAT!'', 5. mart 2015.
Nada Denić je diplomirala i magistrirala na Likovnoj akademiji u Beogradu odsek vajarstvo, Član je ULUSa i osnivač Međunarodnog bijenala Eks Librisa i Bijenala crteža Srbije. Do sada je imala 31 samostalnu i preko 400 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Dobitnica je više nagrada za slikarstvo, grafiku, crtež i skulpturu.
Milan Jakšić Završio Pravni fakultet, studirao na Likovnoj akademiji u Novom Sadu. Član je SULUVa i osnivač Međunarodnog bijenala Eks librisa i Bijenala crteža Srbije.
Do sada imao 28 samostalnih i oko 400 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu.Dobitnik je više nagrada za sliku, crtež i grafiku. Niška publika se seća njihovih radova sa Likovne kolonije Sićevo čiji su učesnici bili 2012.
Umetnički par Nada Denić i Milan Jakšić već duži niz godina deluju zajedno na likovnoj sceni Srbije i šire.Njihovi opusi su zasnovani na ličnim emocijama i filozofijama sa težnjom da se postigne što perfektnija finalizacija likovnih elemenata.Iako na prvi pogled stičemo utisak da se radi o apstraktnim delima svako od njih na sebi svojstven način dočarava prirodu i prizore iz svoje okoline:
Nada istražuje nepregledna polja, a Milan granice realnog i irealnog sveta. Za podlogu koriste papir različitih dimenzija na kome su zastupljene jake i čiste boje.Nada forsira ekspresivni potez četke ili špahtle, sa kojima gradi ili tka potke i osnove ne sledeći prirodu i realnost već ulazi u sopstveni imaginarni prostor. Bogatstvo slučajno dobijenih preklapanja osnovna su karakteristika širokog kolorističkog raspona. Struktura na njenim slikama pojačava reljefnost isprekidanih nanosa boja.
Milan to postiže suptilnim veoma preciznim ponavljanjem ujednačenih horizontala stvarajući apstraktnu sliku bez početka, kraja ili sredine.Njegova paleta boja je bogata i one se prosto nadovezuju jedna na drugu dopunjujući se uz dodatno vizuelno mešanje u samom oku posmatrača.Minucioznost u plakatski preciznom ređanju nepreglednih linija na kojima struktura varira od gustog pastuoznog namaza do lazurnog.Stvoreno delo nosi u sebi poruku da uslovno rečeno „granice“ zapravo ne postoje već umetnost prelazi u beskonačnost.
Sonja Vukašinović
Milan Jakšić Završio Pravni fakultet, studirao na Likovnoj akademiji u Novom Sadu. Član je SULUVa i osnivač Međunarodnog bijenala Eks librisa i Bijenala crteža Srbije.
Do sada imao 28 samostalnih i oko 400 kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu.Dobitnik je više nagrada za sliku, crtež i grafiku. Niška publika se seća njihovih radova sa Likovne kolonije Sićevo čiji su učesnici bili 2012.
Umetnički par Nada Denić i Milan Jakšić već duži niz godina deluju zajedno na likovnoj sceni Srbije i šire.Njihovi opusi su zasnovani na ličnim emocijama i filozofijama sa težnjom da se postigne što perfektnija finalizacija likovnih elemenata.Iako na prvi pogled stičemo utisak da se radi o apstraktnim delima svako od njih na sebi svojstven način dočarava prirodu i prizore iz svoje okoline:
Nada istražuje nepregledna polja, a Milan granice realnog i irealnog sveta. Za podlogu koriste papir različitih dimenzija na kome su zastupljene jake i čiste boje.Nada forsira ekspresivni potez četke ili špahtle, sa kojima gradi ili tka potke i osnove ne sledeći prirodu i realnost već ulazi u sopstveni imaginarni prostor. Bogatstvo slučajno dobijenih preklapanja osnovna su karakteristika širokog kolorističkog raspona. Struktura na njenim slikama pojačava reljefnost isprekidanih nanosa boja.
Milan to postiže suptilnim veoma preciznim ponavljanjem ujednačenih horizontala stvarajući apstraktnu sliku bez početka, kraja ili sredine.Njegova paleta boja je bogata i one se prosto nadovezuju jedna na drugu dopunjujući se uz dodatno vizuelno mešanje u samom oku posmatrača.Minucioznost u plakatski preciznom ređanju nepreglednih linija na kojima struktura varira od gustog pastuoznog namaza do lazurnog.Stvoreno delo nosi u sebi poruku da uslovno rečeno „granice“ zapravo ne postoje već umetnost prelazi u beskonačnost.
Sonja Vukašinović
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Pregled izlozbi u 2014. po izlozbenim prostorima
(kliknuti na sliku)
(kliknuti na sliku)
izložba slika Stanke Todorović „Živopisanje Srbije“ , 7. april - 22. april
Stanka Todorović je diplomirala i magistrirala na grafičkom odseku Akademije likovnih umetnosti u Beogradu. Član je ULUS-a i Beogradskog grafičkog kolektiva od 1973. godine. Realizovala je više od dvadeset samostalnih izložbi u mnogim gradovima Srbije i u Belgiji i Australiji. Izlagala je na brojnim kolektivnim izložbama među kojima su i međunarodna bijenala grafike u Poljskoj, Norveškoj, Belgiji, Sloveniji. ..Učestvovala je na mnogo manifestacijama humanitarnog karaktera naročito na onima posvećenim obnovi spomenika kulture. Dobitnica je petnaest nagrada među kojima su i nagrade na izložbama „Jugoslovenskog portreta“ u Tuzli (1983, 1987) i Zlatna paleta ULUS-a na „Prolećnoj izložbi“ u Beogradu prošle godine.
Portret baba Milenije
Kanjon Jerme
Stanka Todorović četrdesetak godina razvija svoj umetički opus na prilično dosledan način uz blage stilske i formalne promene. Odnegovala je specifičan likovni izraz poštujući klasične umetničke vrednosti i lični rečnik motiva i simbola. Sa humanističkim pristupom umetnosti i naglašenim patriotskim osećanjem a kroz tri žanrovsko-motivske celine ( pejzaž, portret i kulturno -istorijsko nasleđe) umetnica svijim delom svedoči o vlastitom poreklu, narodu i podneblju kome pripada.
Vešto pronađena elementarnost oblika, brižno razrađena tekstura slikanih površna sa gradacijom do izrazite reljefnosti, kolorističko akordiranje i čudesna svetlost su sredstva kojima Stanka Todorović definiše prizore i motive istovremeno dajujući im mističnu osećajnost i spokojstvo. Identičnim načinom tretiranja geologije tla i morfologije lica umetnica poistovećuje snagu i veličanstvenost prirode sa ljudima poniklim iz nje. Put od sugestivne opservacije realnog preko intelektualno emotivne introspektivne obrade do likovnog uobličenja na delima Stanke Todorović je put od konkretnog ka univerzalnom i iskonskom. Njene slike su vizuelno osmišljeno sjedinjavanje mističnog i realnog, duhovnog i materijalnog.
Za GSLU Niš
Milica Todorović-viši kustos
Vešto pronađena elementarnost oblika, brižno razrađena tekstura slikanih površna sa gradacijom do izrazite reljefnosti, kolorističko akordiranje i čudesna svetlost su sredstva kojima Stanka Todorović definiše prizore i motive istovremeno dajujući im mističnu osećajnost i spokojstvo. Identičnim načinom tretiranja geologije tla i morfologije lica umetnica poistovećuje snagu i veličanstvenost prirode sa ljudima poniklim iz nje. Put od sugestivne opservacije realnog preko intelektualno emotivne introspektivne obrade do likovnog uobličenja na delima Stanke Todorović je put od konkretnog ka univerzalnom i iskonskom. Njene slike su vizuelno osmišljeno sjedinjavanje mističnog i realnog, duhovnog i materijalnog.
Za GSLU Niš
Milica Todorović-viši kustos
„Vazduh i snovi- omaž Gastonu Bašlaru“, umetnica Ivane Dragutinović Sokolovski i Elizabete Matorkić Bisenić, 30. april 19. maj 2015.
Defininisanjem imaginacije, kao izobličenja postojećih slika i imaginativne aure slike, kao njenog svojstva da u svest posmatrača dozove odsutne slike, Gaston Bašlar nam na naizgled meditativan, isto, veoma logičan način, daje ne samo pojmovnik, nego čitav sistem shvatanja o pitanju imaginacije. Naime, po Bašlaru „imaginacija je pre svega određeni tip duhovne pokretljivosti, najveće, najživlje, najživotnije pokretljivosti.“, kako navodi u svojoj knjizi „Vazduh i snovi: ogled o imaginaciji kretanja“, a upravo su, u ovom smislu, vazduh i snovi materija i kotekst na kojima počiva saživot dve autorske celine, umetnica Ivane Dragutinović Sokolovski i Elizabete Matorkić Bisenić .
Ovu ambijentalno - performativnu postavku čini izbor radova sa dve završne izložbe doktorskih umetničkih projekata.1 To je šest grupa objekata od sunđera, jastučića malih dimenzija sa izrezanim tekstualnim beleškama, radovi Elizabete Matorkić Bisenić, a centralno mesto među radovima Ivane Dragutinović čine giganatske lopte, mobili od lateksa presvučeni jarko crvenim plišom. Popunjeni vazduhom i jedni i drugi ili sugerišu kretnju, kod Elizabete Matorkić u asocijatvnom nizanju slika, ili se objekti „Sola amore“ Ivane Dragutinović, doslovno kreću po galerijskom prostoru u interakciji sa posetiocima. Inspirišući teksturom i lakoćom na haptičko gledanje, bojom i dimenzijama na prisnost, one od publike dobijaju fizički odgovor, slobodno menjaju međusobni odnos, čime je kompoziciona struktura postavke kontinuirano promenljiva, odraz stihijskih naleta prisnosti i igre. Prilog iščitavanju ovog koncepta je krilatica njenog pomenutog prethodnog samostalnog predstavljanja, citat M. N. Epštejna: „U dodiru postoji ta verodostojnost prisustva, toplina zajedništva, koje se ne može osetiti nikakvim drugim čulnim organom“.
Ovu ambijentalno - performativnu postavku čini izbor radova sa dve završne izložbe doktorskih umetničkih projekata.1 To je šest grupa objekata od sunđera, jastučića malih dimenzija sa izrezanim tekstualnim beleškama, radovi Elizabete Matorkić Bisenić, a centralno mesto među radovima Ivane Dragutinović čine giganatske lopte, mobili od lateksa presvučeni jarko crvenim plišom. Popunjeni vazduhom i jedni i drugi ili sugerišu kretnju, kod Elizabete Matorkić u asocijatvnom nizanju slika, ili se objekti „Sola amore“ Ivane Dragutinović, doslovno kreću po galerijskom prostoru u interakciji sa posetiocima. Inspirišući teksturom i lakoćom na haptičko gledanje, bojom i dimenzijama na prisnost, one od publike dobijaju fizički odgovor, slobodno menjaju međusobni odnos, čime je kompoziciona struktura postavke kontinuirano promenljiva, odraz stihijskih naleta prisnosti i igre. Prilog iščitavanju ovog koncepta je krilatica njenog pomenutog prethodnog samostalnog predstavljanja, citat M. N. Epštejna: „U dodiru postoji ta verodostojnost prisustva, toplina zajedništva, koje se ne može osetiti nikakvim drugim čulnim organom“.
U privilegovanom osećanju ljubavi, od „nižih“ ka „višim“ spoznajama i nužnostima, kod Ivane, ili istraživanju slojevitosti lične osećajnosti, kod Elizabete, dve umetnice se okreću predmetu, ali na način na koji ga definiše Bendžamin Fondan: „Prvo, predmet nije stvaran, on je dobar provodnik stvarnog“.2 Upravo, u tom smislu Elizabeta Matorkić u ovim serijama objekata („Ja sam preglavni“, „Ja sam se zarekla, „Ja sam iz Beograda, „Ovo može ovo ne može“, „Odlično maco, odlično“ i „Boli me“) postiže transfer slika. Izrezani u jastučiće, često dijaloški formulisani zapisi, njihovo variranje ili gotovo eholalije, ili sa druge strane, mantranje i „zareke“, verodostojno naznačuju intimu. Kvalitetom skice i difuznog pripovedanja, ovi radovi velike imaginativne aure, pokreću nizove slobodnih asocijacija, posredovanih slika iz našeg iskustva.
Dela objedinjena ovom izložbom nas privode vazduhu i snovima i odvode od navike, kao po Bašlaru, najpreciznije antiteze imaginaciji.
Milan Ristić
Dela objedinjena ovom izložbom nas privode vazduhu i snovima i odvode od navike, kao po Bašlaru, najpreciznije antiteze imaginaciji.
Milan Ristić
Izložba slika BOJANE NIKOLIĆ ''Slikarska kuhinja, 21. maj do 9. jun 2015.
Diplomirala je i magistrirala slikarstvo na FLU u Beogradu. Na istom fakultetu je i odbranila doktorski rad na temu TRANS - SLIKA :Istraživanje boje i svetlosti kroz medije slikarstva, instalacije, performansa.Radi kao predavač na Višoj školi za obrazovanje vaspitača Pirot i kao asistent po pozivu na Academie des Beaux/ Arts Sainte Radegonde, Tours, France.
Dobitnica je nagrade FLU za slikarstvo Rista i Beta Vukanović 2005.godine., kao i nagrade za najbolji film u kategoriji mini filma u Gornjem Milanovcu.Član je ULUSa od 2006.
Samostalno izlagala preko dvadeset puta u Srbiji i Francuskoj.2008. godine je prvi put izlagala u Nišu u Salonu 77.
Radovi su nastali kombinovanjem prirodnih i veštačkih slikarskih i neslikarskih materijala stvarajući na taj način sopstvenu recepturu po sopstvenom višegodišnjem iskustvu.Izložbu čine oko tridesetak dela iz poslednjeg opusa.
Eksplozija boja, raznovrsnost širokih površina, oblika i poteza uz dodavanje prirodnih materijala, poput brašna, zrnevlja različitih veličina stvara lavu sirovih bojenih površina koje preplavljuju platno kao podlogu. Umetnica je uspešno uklopila i na specifičan likovni izraz sjedinila sa sintetičkim materijalima poput silikona, akrilne paste, emajl lakova, parafina, kvarcnog peska i metala i po sopstvenom senzibilitetu izradila svoju slikarsku recepturu.
Po ovakvom načinu rada ona pripada grupi umetnika koji dripingom tehnikom prskanja i sipanja boja direktno iz kante postiže željeni efekat.Ovakav vid akcionog slikarstva, direktan, instiktivan, dinamičan,osnovna su karakteristika njenog stila, gde je potpuno potisnuta asocijativnost sa prirodom i na taj način eliminisana svesna radnja, slika je svedena na mrlje nabacane spontanim gestom.
Dakle, u eri savremenih materijala i novih medija ona bojom dopunjuje sintezu prirodnog i veštačkog stavljajući akcenat na veštačke industriske tvorevine svega što nas okružuje i što masovno sve više koristimo u svakodnevnoj ishrani, odevanju u životu u opšte.
Kako se uklopiti u savremeni hemiski svet a u isto vreme ostati povezan sa prirodom i njenim korenima osnovna je poruka ove izložbe.
Za GSLU Niš
Sonja Vukašinović
Dobitnica je nagrade FLU za slikarstvo Rista i Beta Vukanović 2005.godine., kao i nagrade za najbolji film u kategoriji mini filma u Gornjem Milanovcu.Član je ULUSa od 2006.
Samostalno izlagala preko dvadeset puta u Srbiji i Francuskoj.2008. godine je prvi put izlagala u Nišu u Salonu 77.
Radovi su nastali kombinovanjem prirodnih i veštačkih slikarskih i neslikarskih materijala stvarajući na taj način sopstvenu recepturu po sopstvenom višegodišnjem iskustvu.Izložbu čine oko tridesetak dela iz poslednjeg opusa.
Eksplozija boja, raznovrsnost širokih površina, oblika i poteza uz dodavanje prirodnih materijala, poput brašna, zrnevlja različitih veličina stvara lavu sirovih bojenih površina koje preplavljuju platno kao podlogu. Umetnica je uspešno uklopila i na specifičan likovni izraz sjedinila sa sintetičkim materijalima poput silikona, akrilne paste, emajl lakova, parafina, kvarcnog peska i metala i po sopstvenom senzibilitetu izradila svoju slikarsku recepturu.
Po ovakvom načinu rada ona pripada grupi umetnika koji dripingom tehnikom prskanja i sipanja boja direktno iz kante postiže željeni efekat.Ovakav vid akcionog slikarstva, direktan, instiktivan, dinamičan,osnovna su karakteristika njenog stila, gde je potpuno potisnuta asocijativnost sa prirodom i na taj način eliminisana svesna radnja, slika je svedena na mrlje nabacane spontanim gestom.
Dakle, u eri savremenih materijala i novih medija ona bojom dopunjuje sintezu prirodnog i veštačkog stavljajući akcenat na veštačke industriske tvorevine svega što nas okružuje i što masovno sve više koristimo u svakodnevnoj ishrani, odevanju u životu u opšte.
Kako se uklopiti u savremeni hemiski svet a u isto vreme ostati povezan sa prirodom i njenim korenima osnovna je poruka ove izložbe.
Za GSLU Niš
Sonja Vukašinović
IZLOŽBA SLIKA
ĐORĐA SOKOLOVSKOG
25. jun 2015. godine, Paviljon niške Tvrđave
Đorđe Sokolovski se po prvi put predstavlja niškoj publici slikama velikog formata, asocijativno apstraktnog likovnog izraza. Njegova angažovanost na likovnoj sceni Srbije u poslednje dve decenije, ogleda se u kontinuiranom učešću na mnogobrojnim samostalnim i kolektivnim izložbama, likovnim kolonijama širom zemlje i inostranstva, kao i studijskom boravku u Parizu, (Cite Internacional des Arts, 2000.god.)
Uočavamo dve celine koje čine izložbu : slike tame i koloristički obojene simbole
.
Slike tame predstavljaju opus koji je obeležio jedan period umetnikovog iztraživanja crne boje, dubine i svetlosti u njoj. Poput Rembranta svumatoznim i veoma gustim nanosima koristi crnu boju. Slikajući slojevito preko predhodno nanetih slojeva toplog pigmenta postiže efekat zračenja svetlosti i tame. Zato njegova dela postaju prepoznatnjiva i sam umetnik dobija epitet slikara tame i mraka. Motivi koji se pojavljuju kao dominantni simboli nisu samo obeležja i junaci iz istoriju civilizacije i mitologije već i junaci crtanih filmova i života savremenog čoveka gradeći sebi svojstven slikarski vremeplov od davnina do danas. Jednostavnim pastuoznim nanosima boje, asocijativnim likovnim izrazom nižu se dela jedno za drugim, uvodeći posmatrača u imaginarni svet prošlosti i sadašnjosti. Patrik junak iz crtanog filma, glava Hristofera, krst, kao večiti simbol vere, stradanja, anđeo, zaštitnik i otelotvorenje čistote i poštenja, crna piramida, oličenje velike civilizacije, crna vrata, samo su simboli koje on koristi kao kompozicisko rešenje po principu zlatnog preseka, dok je primarnost upravo pastuozan, gust i ekspresivan namaz boje.Serija koloristički obojenih simbola prerasta u prosvetljen potpuno drugačiji izraz.Ovde je potreba za bojom evidentna i ona preuzima primat. Crna boja više ne dominira već crvena, zelena, plava, žuta i zlatna. Ekspresivnost je ostala primarna kao i asocijacija i dominantnost navedenih simbola. Jednostavno kompozicisko rešenje pruža posmatraču lakše sagledavanje slike. Umetnik svesno edukuje posmatrača navodeći ga na put lakšeg čitanja savremenog dela.Đorđe Sokolovski je pravi predstavnik umetnika savremenog doba koji na svojim delima neguje iskustva velikih majstora, gradeći tako svoj traktat o slikarstvu.
za GSLU Niš
Sonja Vukašinović
ĐORĐA SOKOLOVSKOG
25. jun 2015. godine, Paviljon niške Tvrđave
Đorđe Sokolovski se po prvi put predstavlja niškoj publici slikama velikog formata, asocijativno apstraktnog likovnog izraza. Njegova angažovanost na likovnoj sceni Srbije u poslednje dve decenije, ogleda se u kontinuiranom učešću na mnogobrojnim samostalnim i kolektivnim izložbama, likovnim kolonijama širom zemlje i inostranstva, kao i studijskom boravku u Parizu, (Cite Internacional des Arts, 2000.god.)
Uočavamo dve celine koje čine izložbu : slike tame i koloristički obojene simbole
.
Slike tame predstavljaju opus koji je obeležio jedan period umetnikovog iztraživanja crne boje, dubine i svetlosti u njoj. Poput Rembranta svumatoznim i veoma gustim nanosima koristi crnu boju. Slikajući slojevito preko predhodno nanetih slojeva toplog pigmenta postiže efekat zračenja svetlosti i tame. Zato njegova dela postaju prepoznatnjiva i sam umetnik dobija epitet slikara tame i mraka. Motivi koji se pojavljuju kao dominantni simboli nisu samo obeležja i junaci iz istoriju civilizacije i mitologije već i junaci crtanih filmova i života savremenog čoveka gradeći sebi svojstven slikarski vremeplov od davnina do danas. Jednostavnim pastuoznim nanosima boje, asocijativnim likovnim izrazom nižu se dela jedno za drugim, uvodeći posmatrača u imaginarni svet prošlosti i sadašnjosti. Patrik junak iz crtanog filma, glava Hristofera, krst, kao večiti simbol vere, stradanja, anđeo, zaštitnik i otelotvorenje čistote i poštenja, crna piramida, oličenje velike civilizacije, crna vrata, samo su simboli koje on koristi kao kompozicisko rešenje po principu zlatnog preseka, dok je primarnost upravo pastuozan, gust i ekspresivan namaz boje.Serija koloristički obojenih simbola prerasta u prosvetljen potpuno drugačiji izraz.Ovde je potreba za bojom evidentna i ona preuzima primat. Crna boja više ne dominira već crvena, zelena, plava, žuta i zlatna. Ekspresivnost je ostala primarna kao i asocijacija i dominantnost navedenih simbola. Jednostavno kompozicisko rešenje pruža posmatraču lakše sagledavanje slike. Umetnik svesno edukuje posmatrača navodeći ga na put lakšeg čitanja savremenog dela.Đorđe Sokolovski je pravi predstavnik umetnika savremenog doba koji na svojim delima neguje iskustva velikih majstora, gradeći tako svoj traktat o slikarstvu.
za GSLU Niš
Sonja Vukašinović
Grafička radionica u Sićevu / sazivi 2013 i 2014.
Prvi saziv Grafičke radionice u Sićevu organizovan je 2006. godine, a prvobitni plan Galerije SLU da se radionica realizuje u dva odvojena termina, u proleće i u jesen, promenjen je maja 2008. godine. Koristeći se pozitivnim iskustvima srodnih grafičkih manifestacija, sa namerom da se planirane aktivnosti prilagode mogućnostima, Galerija se tada opredelila za organizovanje godišnjih, majskih okupljanja grafičara.
Dugogodišnja saradnja sa brojnim umetnicima i istrajno zalaganje stručne službe Galerije da uspostavi i održi kontakte sa srodnim institucijama, rezultirali su učešćem uglednih umetnika svih genaracija i poetičkih pristupa. U radu i formiranju specifičnog karaktera sićevačke Grafičke radionice, kroz četrnaest održanih saziva učestvovalo je više od pedeset umetnika iz Danske, Belgije, Bugarske, Kanade, SAD, Grčke, Italije, Republike Srpske, Republike Makedonije, Srbije.
Ovogodišnju izložbu Grafičke radionice odlikuje umetnička i individualnost u pristupu mediju grafike učesnika dva njena saziva, 2013 i 2014. godine. Raspon zastupljenih grafičkih tehnika kreće se od tradicionalnog drvoreznog pristupa, klasičnih tehnika duboke štampe i njihovog kombinovanja, do smelog traženja novih umetničkih formi.
Izlagači, učesnici saziva iz 2013. godine su:
Gorica Miletić Omčikus (Banja Luka),
Toni Vasić (Skoplje),
Pia Skogberg (Vesles, Danska),
Ranka Lučić Janković (Beograd) i
Slavoljub Stanković (Niš).
Izlagači, učesnici saziva iz 2014. godine su:
Velizar Krstić (Beograd),
Roberto Đianineti (Verčeli, Italija),
Anica Radošević (Vršac),
Zoran Kostić (Niš),
Sanja Žigić (Novi Sad) i
Gijom Masikote (Šampla, Kanada).
Grafička radionica u Sićevu / sazivi 2013 i 2014.
Paviljon u Tvrđavi, 20. avgust, 20 časova
20. 8-7. 9. 2015.
Prvi saziv Grafičke radionice u Sićevu organizovan je 2006. godine, a prvobitni plan Galerije SLU da se radionica realizuje u dva odvojena termina, u proleće i u jesen, promenjen je maja 2008. godine. Koristeći se pozitivnim iskustvima srodnih grafičkih manifestacija, sa namerom da se planirane aktivnosti prilagode mogućnostima, Galerija se tada opredelila za organizovanje godišnjih, majskih okupljanja grafičara.
Dugogodišnja saradnja sa brojnim umetnicima i istrajno zalaganje stručne službe Galerije da uspostavi i održi kontakte sa srodnim institucijama, rezultirali su učešćem uglednih umetnika svih genaracija i poetičkih pristupa. U radu i formiranju specifičnog karaktera sićevačke Grafičke radionice, kroz četrnaest održanih saziva učestvovalo je više od pedeset umetnika iz Danske, Belgije, Bugarske, Kanade, SAD, Grčke, Italije, Republike Srpske, Republike Makedonije, Srbije.
Ovogodišnju izložbu Grafičke radionice odlikuje umetnička i individualnost u pristupu mediju grafike učesnika dva njena saziva, 2013 i 2014. godine. Raspon zastupljenih grafičkih tehnika kreće se od tradicionalnog drvoreznog pristupa, klasičnih tehnika duboke štampe i njihovog kombinovanja, do smelog traženja novih umetničkih formi.
Izlagači, učesnici saziva iz 2013. godine su:
Gorica Miletić Omčikus (Banja Luka),
Toni Vasić (Skoplje),
Pia Skogberg (Vesles, Danska),
Ranka Lučić Janković (Beograd) i
Slavoljub Stanković (Niš).
Izlagači, učesnici saziva iz 2014. godine su:
Velizar Krstić (Beograd),
Roberto Đianineti (Verčeli, Italija),
Anica Radošević (Vršac),
Zoran Kostić (Niš),
Sanja Žigić (Novi Sad) i
Gijom Masikote (Šampla, Kanada).
Grafička radionica u Sićevu / sazivi 2013 i 2014.
Paviljon u Tvrđavi, 20. avgust, 20 časova
20. 8-7. 9. 2015.
OSTRVO SMRTI I ŽIVOTA
Poznatu istorijsku istinu o Krfu kao mestu kako završnog čina velikog stradanja srpske vojske u Prvom svetskom ratu, tako i njene obnove za pobedonosni pohod, Jovan Šurdilović je doživeo, poput mnogih svojih sunarodnika, na autentičan način. Sama činjenica da je ovo grčko ostrvo za Srbe simbol smrti i ponovnog rođenja, polazište je autoru da svojim fotografijama predstavi njegova brojna lica, otkrije njegov identitet i o njemu ispriča o svoju priču. Tragom istorijskog iskustva, on nalazi na Krfu životne prizore u čijim imanentnim protivrečnostima prepoznaje njihovu višeznačnost i povod da ih umetnički uobliči.
Evocirajući bitan period srpske istorije, Šurdilović prikazuje složeni kulturno-istorijskim identitet ovog ostrva, u čijim brojnim i međusobno ukrštenim elementima prepoznaje iskustva minulih epoha utkana u savremeni život. Pečat svim tim sadržajima daje pravoslavna hrišćanska kultura sa preko 800 hramova, među kojima poseban značaj ima crkva Sv. Spiridona zaštitnika Krfa. Odolevivši turskim osvajanjima, fortifikacijske građevine na ostrvu upućuju na njegovu istorijsku dimenziju koja kao živa prošlost svedoči o njihovom značaju za očuvanje slobode. Monumentalnost ovih građevina se ogleda u odnosu na dimenziju ljudske figure kao simbola antropološkog centra svekolikih zbivanja čije tragove umetnik registruje.
Pogledom sa nove, iz 17. veka, na tri veka stariju trvrđavu, a potom i na ostrvo Vido, na kojem su umirali srpski vojnici, Šurdilović dočarava šire dimenzije istorijske pozornice koja senči i današnji život. Zato on ne propušta da zabeleži ni potomka Janisa Janulisa, jedne od glavnih ličnosti srpske drame, koji je poklonio svoje zemljište za sahranjivanje umrlih boraca Drinske divizije. Šireći perspektivu svog pogleda vremenski i prostorno, Šurdilović fotografijama grčkog vojničkog groblja u Pirotu ukazuje na istorijsku, životnu i duhovnu povezanost srpskog i grčkog naroda. Iz centra opisanog kruga od srpskog Krfa do grčkog Pirota zrači do danas snažno prijateljstvo između pripadnika dva naroda koje i daje puni smisao njihovim žrtavama palim za slobodu.
Umetnikova sposobnost da u viđenom otkrije njegove različite i suprotne elemente kao činioce kompleksne realnosti u kojoj se ogledaju životne paradoksalnosti, upućuje na njegovu izgrađenu poetiku u kojoj istorijska faktografija i dokumenti savremenog života dobijaju svoju punu vrednost u njihovoj metafizičkoj dimenziji. Dajući sadržajima starog i novog, tradicionalnog i modernog, hrišćanskog i paganskog, života i smrti, izvesnu vanvremenost, njegove fotografije su i svojevrsni isečci iz realnosti u kojoj, kako veli pesnik, "razlike svih vremena ćute". U ovozemaljskoj ravni, one su dobro izbrušeni delovi stvarnosti i svojevrstni putokazi zaniteresovanom gledaocu da krene u sopstvenu avanturu otkrivanja tajne ovog ostrva za koje je vezan i značajan deo srpske istorije. Imajući u vidu umetničku i dokumentarnu vrednost ovih Šurdilovićevih fotografija, smatramo da one zaslužuje svaku podršku i pomoć neophodnu za njihovo odgovarajuće izložbeno predstavljanje.
Bojan Jovanović
Poznatu istorijsku istinu o Krfu kao mestu kako završnog čina velikog stradanja srpske vojske u Prvom svetskom ratu, tako i njene obnove za pobedonosni pohod, Jovan Šurdilović je doživeo, poput mnogih svojih sunarodnika, na autentičan način. Sama činjenica da je ovo grčko ostrvo za Srbe simbol smrti i ponovnog rođenja, polazište je autoru da svojim fotografijama predstavi njegova brojna lica, otkrije njegov identitet i o njemu ispriča o svoju priču. Tragom istorijskog iskustva, on nalazi na Krfu životne prizore u čijim imanentnim protivrečnostima prepoznaje njihovu višeznačnost i povod da ih umetnički uobliči.
Evocirajući bitan period srpske istorije, Šurdilović prikazuje složeni kulturno-istorijskim identitet ovog ostrva, u čijim brojnim i međusobno ukrštenim elementima prepoznaje iskustva minulih epoha utkana u savremeni život. Pečat svim tim sadržajima daje pravoslavna hrišćanska kultura sa preko 800 hramova, među kojima poseban značaj ima crkva Sv. Spiridona zaštitnika Krfa. Odolevivši turskim osvajanjima, fortifikacijske građevine na ostrvu upućuju na njegovu istorijsku dimenziju koja kao živa prošlost svedoči o njihovom značaju za očuvanje slobode. Monumentalnost ovih građevina se ogleda u odnosu na dimenziju ljudske figure kao simbola antropološkog centra svekolikih zbivanja čije tragove umetnik registruje.
Pogledom sa nove, iz 17. veka, na tri veka stariju trvrđavu, a potom i na ostrvo Vido, na kojem su umirali srpski vojnici, Šurdilović dočarava šire dimenzije istorijske pozornice koja senči i današnji život. Zato on ne propušta da zabeleži ni potomka Janisa Janulisa, jedne od glavnih ličnosti srpske drame, koji je poklonio svoje zemljište za sahranjivanje umrlih boraca Drinske divizije. Šireći perspektivu svog pogleda vremenski i prostorno, Šurdilović fotografijama grčkog vojničkog groblja u Pirotu ukazuje na istorijsku, životnu i duhovnu povezanost srpskog i grčkog naroda. Iz centra opisanog kruga od srpskog Krfa do grčkog Pirota zrači do danas snažno prijateljstvo između pripadnika dva naroda koje i daje puni smisao njihovim žrtavama palim za slobodu.
Umetnikova sposobnost da u viđenom otkrije njegove različite i suprotne elemente kao činioce kompleksne realnosti u kojoj se ogledaju životne paradoksalnosti, upućuje na njegovu izgrađenu poetiku u kojoj istorijska faktografija i dokumenti savremenog života dobijaju svoju punu vrednost u njihovoj metafizičkoj dimenziji. Dajući sadržajima starog i novog, tradicionalnog i modernog, hrišćanskog i paganskog, života i smrti, izvesnu vanvremenost, njegove fotografije su i svojevrsni isečci iz realnosti u kojoj, kako veli pesnik, "razlike svih vremena ćute". U ovozemaljskoj ravni, one su dobro izbrušeni delovi stvarnosti i svojevrstni putokazi zaniteresovanom gledaocu da krene u sopstvenu avanturu otkrivanja tajne ovog ostrva za koje je vezan i značajan deo srpske istorije. Imajući u vidu umetničku i dokumentarnu vrednost ovih Šurdilovićevih fotografija, smatramo da one zaslužuje svaku podršku i pomoć neophodnu za njihovo odgovarajuće izložbeno predstavljanje.
Bojan Jovanović
KATARINA LAZIĆ VASILJEVIĆ je rođena 1968. godine u Loznici. 1998. godine diplomirala na Beogradskom Univerzitetu Umetnosti na Fakultetu primenjenih umetnosti i dizajna u Beogradu, odsek Keramika, predmet Unikatna keramika. Od 1998. godine član ULUPUDS-a u statusu samostalnog umetnika. 2014. godine upisana na doktorske akademske studije FPU, studijski program primenjena umetnost i dizajn. Učestvovala na preko 70 grupnih, žiriranih izložbi u zemlji i inostranstvu. Autor 6 samostalnih izložbi. Dobitnik više značajnih nagrada i priznanja. Živi i stvara u Beogradu.Učestvovala na preko 70 izložbi u zemlji i inostranstvu .Samostalno izlagala u Beogradu i Nišu. Njeni radovi se nalaze u javnim zbirkama: Muzeja Grada Beograda, Narodnog muzeja Aranđelovac i KERAMEIKON Muzejske Kolekcije u Varaždinu (Hrvatska).Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja od koji su značajnije:2000. Diploma 32. Majske izložbe ULUPUDS-a, 2005. Plaketa XIII Bijenala Keramike ,2006. Otkup Grada Beograda za delo ’’Hanibal ante portas’’ iz ciklusa ’’Inkarnacije’’ za akviziciju Muzeja Grada Beograda, 2007. Velika nagrada XIV Bijenala Keramike,2008. Godišnja nagrada ULUPUDS-a, 2009. Počasna Diploma 13. Trijenala savremene srpske keramike Beograd - Subotica, 2013. Plaketa 35. Majske izložbe ULUPUDS-a, 2013. Godišnja nagrada ULUPUDS-a
Reč autora: “Traktat o ljubavi, lično o univerzalnom, bez namere pojmovnog definisanja, ali sa namerom sagledavanja njenih pojavnosti. Misaoni ključ, delima materijalizovanom poimanju ljubavi - pita i poziva na zapitanost, šta je ljubav, iz kog dela ljudskog jezgra se rađa, da li tvori putokaze.Intimni diskurs u odnosu na ljubav, inicijacija je i potka opusa INTIMNO U JAVNOM AMBIJENTU.Istraživački misaoni postupak primarno je baziran na univerzalnim pojmovima koherentnim pojmu ljubav… -propušteni su kroz lične prizme. …Kompozicione celine građene su elementima koje karakteriše višeslojni simbolizam. Osnovni element kompozicije je krug. Ukupnost kompozicionih elemenata oslobođena je fetiša. Repeticija elemenata u funkciji je znaka - sveprisustva ljubavi, u vremenu prošlom, sadašnjem i budućem. Rekomponovanje elemanata tvori narativ, istovremeno ličan i univerzalan - intiman i javan.
Reč autora: “Traktat o ljubavi, lično o univerzalnom, bez namere pojmovnog definisanja, ali sa namerom sagledavanja njenih pojavnosti. Misaoni ključ, delima materijalizovanom poimanju ljubavi - pita i poziva na zapitanost, šta je ljubav, iz kog dela ljudskog jezgra se rađa, da li tvori putokaze.Intimni diskurs u odnosu na ljubav, inicijacija je i potka opusa INTIMNO U JAVNOM AMBIJENTU.Istraživački misaoni postupak primarno je baziran na univerzalnim pojmovima koherentnim pojmu ljubav… -propušteni su kroz lične prizme. …Kompozicione celine građene su elementima koje karakteriše višeslojni simbolizam. Osnovni element kompozicije je krug. Ukupnost kompozicionih elemenata oslobođena je fetiša. Repeticija elemenata u funkciji je znaka - sveprisustva ljubavi, u vremenu prošlom, sadašnjem i budućem. Rekomponovanje elemanata tvori narativ, istovremeno ličan i univerzalan - intiman i javan.
LANA TIKVEŠA je rođena u Beogradu 1971. godine. Diplomirala je na Fakultetu primenjenih umetnosti i dizajna u Beogradu 1996. godine na Odseku keramike i predmetu Unikatna keramika. Magistrirala je na istom fakultetu 2002. godine. Od 2004. radi kao asistent, a od 2007 kao docent na Fakultetu primenjenih umetnosti, Odsek keramike. Trenutno na doktorskim studijama FPU.Član je ULUPUDSa od 1997. godine. Zivi i radi u Beogradu.Izlagala na deset samostalnih i na preko 70 grupnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Dobitnik je brojnih nagrada i priznanja od koji su značajnije: 2015 - Izuzetna nagrada na 6. Međunarodnoj izložbi «Umetnost u minijaturi Majdanart 2015«, 2009 - Grand Prix na 15. Bijenalu Beogradske keramike, 2005 - Plaketa zirija na XII Bijenalu beogradske keramike, Beograd- 2003 - Godisnja nagrada ULUPUDS-a,- 2002 - Nagrada »Suzanne et Georges Ramie« na 18. Medjunarodnom bijenalu keramike, Vallauris, Francuska,- 2000 - Nagrada žirija na 2. Medjunarodnom trienalu »Šolja 2000«, Beograd,- 1996 - Plaketa ULUPUDS-a na 37. Oktobarskom salonu, Beograd,- 1996 - Nagrada publike na 9. Trijenalu jugoslovenske keramike, Beograd- 1996 - Nagrada Likovnog susreta Subotice na 9. Trijenalu jugoslovenske keramike, Beograd.
Lana Tikveša svoja likovna istraživanja bazira na proučavanju različitih tekstura /gline i drveta/ i kolorističkih odnosa dovodeći u sklad složene relacije između celine i delova forme. Pored izvanrednog poznavanja same prirode materijala ,veštim kombinacijama ističe čiste plastične vrednosti nagoveštavajući njihove promenjive odnose. Njene asocijativne forme pretvaraju se vremenom u čudesne oblike koji poseduju skrivene sadržaje i sopstvenu dinamiku.Stvarajući maštovite porcelanske iluzije navodi posmatrača na razmišljanje.Upravo ta iluzija , nagoveštaj kretanja njenim delima daje posebnu draž. Posedujući bogatu imaginaciju umetnica sopstvene misli i osećanja na diskretan način deli sa posmatračem
Lana Tikveša svoja likovna istraživanja bazira na proučavanju različitih tekstura /gline i drveta/ i kolorističkih odnosa dovodeći u sklad složene relacije između celine i delova forme. Pored izvanrednog poznavanja same prirode materijala ,veštim kombinacijama ističe čiste plastične vrednosti nagoveštavajući njihove promenjive odnose. Njene asocijativne forme pretvaraju se vremenom u čudesne oblike koji poseduju skrivene sadržaje i sopstvenu dinamiku.Stvarajući maštovite porcelanske iluzije navodi posmatrača na razmišljanje.Upravo ta iluzija , nagoveštaj kretanja njenim delima daje posebnu draž. Posedujući bogatu imaginaciju umetnica sopstvene misli i osećanja na diskretan način deli sa posmatračem
Dragana Stanaćev Puača je diplomirala (1982) i magistrirala (1986) na slikarskom odseku Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu. Od 1997. zaposlena je na istom fakultetua, trenutno u zvanju vanrednog profesora. Doktorirala je 2013. godine na Univerzitetu umetnosti u Beogradu. Realizovala petnaest samostalnih izložbi, između ostalog u Beogradu, Zagrebu, Rijeci, Novom Sadu, Petrovcu... Izlagala na više od stotinu kolektivnih izložbi u zemlji i inostranstvu. Na predlog MSU učestvovala u radu XXII Internacionale Malerwochen u Gracu (1987). Boravila u Cite internacionale des Arts u Parizu 1988. Dobitnica je nekoliko nagrada: Oktobarska nagrada Grada Beograda (1986), nagrada za crtež na izložbi „Crtež i mala plastika“ (1992), nagrada „Zlatno dleto ULUS-a“
Dragana Stanačev Puača svoje samostalne izložbe realizuje kao autentične, posebno imenovane celine. Nišku izložbu simboličnog naziva „Kristalni dvorac za Fjodora Mihailoviča“ čine šest poliptiha od kojih je svaki u formi modularne zidne instalacije. Njihovi pojedinačni nazivi ( Lavirint, Ogledalo, Stubovi, Šejkina soba, Rue Cabanis, Dolazak heruvima) imaju svoje reference u kulturnom nasleđu različitog vremena i porekla, mada umetnica ne poseže za primenom principa citatnosti već naslovnom odrednicom daje posmatraču određeni fleksibilni okvir za moguća tumačenja.
U osnovi umetničinog interesovanja je istraživanje različitih fenomena prostora od realnog oličenog u arhitekturi, preko imaginarnog do duhovnog. Sam likovni jezik Dragane Stanaćev Puače počiva na dobro poznatim elementima (igra linija, ritma, forme i boje) ali oni nisu upotrebljeni bučno i provokativno već su pretvoreni u sofisticiran, biranim terminima koncipiran govor.
Svi radovi izvedeni su na papairu različitim tehnikama: pastelom, akrilikom, tušem i grafitom.
Dragana Stanačev Puača svoje samostalne izložbe realizuje kao autentične, posebno imenovane celine. Nišku izložbu simboličnog naziva „Kristalni dvorac za Fjodora Mihailoviča“ čine šest poliptiha od kojih je svaki u formi modularne zidne instalacije. Njihovi pojedinačni nazivi ( Lavirint, Ogledalo, Stubovi, Šejkina soba, Rue Cabanis, Dolazak heruvima) imaju svoje reference u kulturnom nasleđu različitog vremena i porekla, mada umetnica ne poseže za primenom principa citatnosti već naslovnom odrednicom daje posmatraču određeni fleksibilni okvir za moguća tumačenja.
U osnovi umetničinog interesovanja je istraživanje različitih fenomena prostora od realnog oličenog u arhitekturi, preko imaginarnog do duhovnog. Sam likovni jezik Dragane Stanaćev Puače počiva na dobro poznatim elementima (igra linija, ritma, forme i boje) ali oni nisu upotrebljeni bučno i provokativno već su pretvoreni u sofisticiran, biranim terminima koncipiran govor.
Svi radovi izvedeni su na papairu različitim tehnikama: pastelom, akrilikom, tušem i grafitom.
IZLOŽBA FOTOGRAFIJA JOVANA ŠURDILOVIĆA KRFU U ČAST 10 20 SEPTEMBAR
PAVILJON U TVRĐAVI
KATARINA LAZIĆ VASILJEVIĆ „INTIMNO U JAVNOM AMBIJENTU“
(IZ CIKLUSA „ LJUBAV“)
I
LANA TIKVEŠA „OBLICI ŽIVOTA“
24. septembar - 15. oktobar
KATARINA LAZIĆ VASILJEVIĆ „INTIMNO U JAVNOM AMBIJENTU“
(IZ CIKLUSA „ LJUBAV“)
I
LANA TIKVEŠA „OBLICI ŽIVOTA“
24. septembar - 15. oktobar
Izložba Dragane Stanaćev Pauče, ''Kristalni dvorac za Fjodora Mihajloviča'', 15. oktobar - 02. novembar 2015.
IZLOŽBA MIODRAGA ANĐELKOVIĆA, 3 - 22. novembar
Miodrag Anđelković je rođen 1945.godine u Jelašnici kod Niša.Akademiju likovnih umetnosti završio je u Beogradu u klasi prof.Miodraga Rogića. Posdiplomske studije na istoj Akademiji 1972. godine završava u klasi prof. Boška Karanovića i dobija nagradu za grafiku iz fonda Đorđa Andrejevića Kuna. Aktivno izlaže svih ovih decenija ne samo na prostoru Srbije već i bivše Jugoslavije i inostranstva.Član je ULUS-a, Lade. Dobitnik je nekoliko uglednih nagrada za slikarstvo i grafiku kao i zlatne značke KPZ Srbije za opšti doprinos kulturi zemlje. Godinama se bavi likovnom eseistikom. Objavio je knjigu „Skice za božanstvenu dokolicu“ u izdanju NKC, Niš 2012.
Nacionalna televizija RTS je u režiji Božidara Kalezića snimila film „Svet braće Anđelković“.
Izloženi radovi realizovani su u tehnikama ulja na platnu, akvarel na slikarskom platnu i sargiji (akrilno- kredna podloga) i standardnim tehnikama duboke štampe.
Bogatstvo linije, punoća i transparentnost boje, imaginacija na izgled apstraknih radova oličenje su bogatog opusa Miodraga Anđelkovića. Svežina i lakoća koja zrači na njegovim radovima samo potvrđuju želju za neprekidnim eksperimentisanjem i proučavanjem novih likovnih tehnika. Podjednako smelo barata akvarelom, uljanim bojama i mogućnostima koje pruža duboka štampa kada je grafika u pitanju.Ono što je zajedničko je upravo ta sloboda ekspresivnog poteza, nesputana, već laka i zavodljiva. Toplota boje izbija i zrači sliku dajući joj toplinu i smirenost , nasuprot razdraganoj kompoziciji i preplitanju geometriskih oblika, linije i čiste slikarske palete.
Ovom izložbom umetnik nameće posmatraču nadu i bezbrižnost dok posmatra radove.Budućnos je svetla imaginacija i prevara moguće.U njegovom tekstu za katalog ove izložbe on i sam kaže „Umetnost je što i medikamentna laž“.
MUNDUS VULF DECIPI, ERGO DECIPI ATURI, „Svet želi biti prevaren, pa neka bude prevaren“.
.
Sonja Vukašinović
Nacionalna televizija RTS je u režiji Božidara Kalezića snimila film „Svet braće Anđelković“.
Izloženi radovi realizovani su u tehnikama ulja na platnu, akvarel na slikarskom platnu i sargiji (akrilno- kredna podloga) i standardnim tehnikama duboke štampe.
Bogatstvo linije, punoća i transparentnost boje, imaginacija na izgled apstraknih radova oličenje su bogatog opusa Miodraga Anđelkovića. Svežina i lakoća koja zrači na njegovim radovima samo potvrđuju želju za neprekidnim eksperimentisanjem i proučavanjem novih likovnih tehnika. Podjednako smelo barata akvarelom, uljanim bojama i mogućnostima koje pruža duboka štampa kada je grafika u pitanju.Ono što je zajedničko je upravo ta sloboda ekspresivnog poteza, nesputana, već laka i zavodljiva. Toplota boje izbija i zrači sliku dajući joj toplinu i smirenost , nasuprot razdraganoj kompoziciji i preplitanju geometriskih oblika, linije i čiste slikarske palete.
Ovom izložbom umetnik nameće posmatraču nadu i bezbrižnost dok posmatra radove.Budućnos je svetla imaginacija i prevara moguće.U njegovom tekstu za katalog ove izložbe on i sam kaže „Umetnost je što i medikamentna laž“.
MUNDUS VULF DECIPI, ERGO DECIPI ATURI, „Svet želi biti prevaren, pa neka bude prevaren“.
.
Sonja Vukašinović
IZLOŽBA LIKOVNE KOLONIJE SIĆEVO 2015, 24.11. - 13.12. 2015. god.
Izložba Likovne kolonije „SIĆEVO 2015.“
Daleke 1905. Godine naša poznata umetnica Nadežda Petrović, koja se smatra tvorcem naše savremene umetnosti je u selo Sićevo, nadomak grada Niša dovela kolege iz minhenskih dana školovanja u ateljeu Antona Ažbea. Bio je to prvi primer na Balkanu zajedničkog rada umetnika u pleneru i prva unapred pripremana aktivnost „Jugoslovenske umetničke kolonije“.
Obeležavajući ove godine značajan jubilej -110 godina od postojanja Likovne kolonije Sićevo -kroz savremene oblike prezentovanja u formi printovanih foto-kolaža posebno je osvetljen ovaj događaj. Na zanimljiv i pregledan način odabranim tekstovima i fotografijama dokumentarnog karaktera, kao i fotografijama umetničkih dela nastalih u Sićevu 1905. godine postavljenih u zgradi Likovne kolonije u Sićevu šira javnost će moći da se informiše o nastanku i značaju „ Prve jugoslovenske umetničke kolonije“ u kulturnoj istoriji naše zemlje.Tekst je stručno obradila Milica Todorović, umetnički direktor Galerije savremene likovne umetnosti, a dizajnerski je uobličio Aleksandar Dević, magistar grafike. Pored toga, ovaj značajan događaj je obeležen je gostovanjem Izložbe „Nadežda i slikarstvo XX veka“ Umetničke Galerije „Nadežda Petrović“ iz Čačka u Galeriji „ Srbija“ tokom trajanja Kolonije.
Posmatrajući sa ove vremenske distance pomenute događaje može se reći da je Nadeždina ideja o kulturnom jedinstvu južnoslovenskih naroda, zbog dramatičnih događaja početkom devedestih ,postepeno bledela.Usprkos tome, poštujući pre svega prvobitne Nadeždine ideje, organizator je odlučio da ove godine budu pozvani pored umetnika iz naše zemlje, susedne Bugarske i umetnici iz Slovenije, Hrvatske i Makdonije. Pored slikanja , dragocene razmene iskustava i druženja u Sićevu još jednom su potvrdili onu svima nama dobro poznatu tezu da nacionalne, verske jezičke ili bilo druge barijere ne znače apsolutno ništa kada je umetnost u pitanju. Učesnici Likovne kolonije „ Sićevo 2015.“ su: Đuro Lubarda (Beograd-Hamilton), Milutin Kopanja (Beograd), Elizabeta Matorkić (Beograd), Dobrica Bisenić (Beograd), Zoran Tešanović (Sečanj), Velislava Gečeva (Sofija), Dančo Ordev (Skoplje), Bane Milenković i Lidija Šeler (Zagreb), Jakov Brdar (Ljubljana), Lidija Uzelac (Niš) i Goran Mitić (Niš).
Negujući misao o potpunoj ravnopravnosti narazličitijih umetničkih formi i međusobnoj toleranciji bilo koje vrste, naglašavajući pre svega slobodan, umetnički inegritet Likovna kolonija Sićevo je uspela da svojim kontinuiranim trajanjem i slobodnim problemskim sadržajima u velikoj meri nastavi putem koji je pre više od jednog veka zacrtala Nadežde Petrović.
Radmila Kostić
Daleke 1905. Godine naša poznata umetnica Nadežda Petrović, koja se smatra tvorcem naše savremene umetnosti je u selo Sićevo, nadomak grada Niša dovela kolege iz minhenskih dana školovanja u ateljeu Antona Ažbea. Bio je to prvi primer na Balkanu zajedničkog rada umetnika u pleneru i prva unapred pripremana aktivnost „Jugoslovenske umetničke kolonije“.
Obeležavajući ove godine značajan jubilej -110 godina od postojanja Likovne kolonije Sićevo -kroz savremene oblike prezentovanja u formi printovanih foto-kolaža posebno je osvetljen ovaj događaj. Na zanimljiv i pregledan način odabranim tekstovima i fotografijama dokumentarnog karaktera, kao i fotografijama umetničkih dela nastalih u Sićevu 1905. godine postavljenih u zgradi Likovne kolonije u Sićevu šira javnost će moći da se informiše o nastanku i značaju „ Prve jugoslovenske umetničke kolonije“ u kulturnoj istoriji naše zemlje.Tekst je stručno obradila Milica Todorović, umetnički direktor Galerije savremene likovne umetnosti, a dizajnerski je uobličio Aleksandar Dević, magistar grafike. Pored toga, ovaj značajan događaj je obeležen je gostovanjem Izložbe „Nadežda i slikarstvo XX veka“ Umetničke Galerije „Nadežda Petrović“ iz Čačka u Galeriji „ Srbija“ tokom trajanja Kolonije.
Posmatrajući sa ove vremenske distance pomenute događaje može se reći da je Nadeždina ideja o kulturnom jedinstvu južnoslovenskih naroda, zbog dramatičnih događaja početkom devedestih ,postepeno bledela.Usprkos tome, poštujući pre svega prvobitne Nadeždine ideje, organizator je odlučio da ove godine budu pozvani pored umetnika iz naše zemlje, susedne Bugarske i umetnici iz Slovenije, Hrvatske i Makdonije. Pored slikanja , dragocene razmene iskustava i druženja u Sićevu još jednom su potvrdili onu svima nama dobro poznatu tezu da nacionalne, verske jezičke ili bilo druge barijere ne znače apsolutno ništa kada je umetnost u pitanju. Učesnici Likovne kolonije „ Sićevo 2015.“ su: Đuro Lubarda (Beograd-Hamilton), Milutin Kopanja (Beograd), Elizabeta Matorkić (Beograd), Dobrica Bisenić (Beograd), Zoran Tešanović (Sečanj), Velislava Gečeva (Sofija), Dančo Ordev (Skoplje), Bane Milenković i Lidija Šeler (Zagreb), Jakov Brdar (Ljubljana), Lidija Uzelac (Niš) i Goran Mitić (Niš).
Negujući misao o potpunoj ravnopravnosti narazličitijih umetničkih formi i međusobnoj toleranciji bilo koje vrste, naglašavajući pre svega slobodan, umetnički inegritet Likovna kolonija Sićevo je uspela da svojim kontinuiranim trajanjem i slobodnim problemskim sadržajima u velikoj meri nastavi putem koji je pre više od jednog veka zacrtala Nadežde Petrović.
Radmila Kostić
prepoznavanje 3 - rezidencijalni program i izložba
kruševac kraljevo čačak niš podgorica sofija
decembar 2015.
Paviljon u Tvrđavi, Galerija savremene likovne umetnosti u Nišu
Izložba Prepoznavanje nastavak dugoročnog regionalnog umetničkog projekta koji je, u svom trećem izdanju, započet kroz rezidencijalni program, održan u Sićevu i Nišu 2014. g, kao deo istraživanja kustosa i umetnika u određenim kontekstima koji su prepoznati kao zajedničke teme i specifične umetničke prakse. U uvažavanju posebnosti i zajedništva institucija okupljenih na ovom projektu, pre svega, niške i čačanske galerije, povezivanje sa Sićevom i umetničkim delom i ličnošću Nadežde Petrović, u spletu okolnosti samog projekta i mesta održavanja rezidencijalnog programa, izložba predstavlja radove šestoro umetnika koji na tragu prošlosti kao društvenog i prirodnog procesa mapiraju pitanja savremenih procesa u kontekstu promišljanja mesta umetnika i umetničkih dela, pojedinca i određenih društvenih grupa, sistema vrednovanja na polju kulture kao i pitanja koja proizilaze i u vezi su sa prirodnim zakonitostima i fenomenima ukupne društvene stvarnosti.
Izložba će tokom 2015. i 2016. godine biti priređena i u drugim gradovima i ustanovama partnerima umetničkog projekta Prepoznavanje 3.
Umetnički projekat Prepoznavanje, realizovan je prethodno kroz dva ciklusa izložbi: Prepoznavanje, 2005 - 2007, Kruševac, Čačak, Kraljevo, Niš i Podgorica (Crna Gora); Prepoznavanje 2, 2010 - 2012, Podgorica, Čačak, Niš, Kruševac, Kraljevo, Kumanovo (Makedonija) i Sofija (Bugarska); i regionalnu konferenciju Prepoznavanje 2013, Kruševac, kada je priređena i izložba bugarskih umetnika. Projekat je posvećen uspostavljanju i promovisanju partnerske saradnje galerija/muzeja, kustosa, umetnika, u zajedničkom delovanju na prepoznavanju lokalnih umetničkih scena, mobilnosti umetnika, kustosa, razmene i vidljivosti savremene umetničke prakse u regionu.
Saradnici na Prepoznavanju 3: Umetnička galerija-Narodni muzej Kruševac /nosilac projekta/, Galerija savremene likovne umetnosti, Niš, Umetnička galerija „Nadežda Petrović“, Čačak, Narodni muzej Kraljevo, NHA Sofija, Centar za savremenu umjetnost Crne Gore, Podgorica.
Stručni tim: Biljana Grković /autor projekta/, Milica Todorović, Julka Marinković, Ljubiša Simović, Svilen Stefanov i Ljiljana Karadžić istoričari umetnosti, kustosi navedenih ustanova.Umetnici: Stevan Kitić (Niš), Mladen Lazarević (Kruševac), Milica Dukić (Kraljevo), Rade Mutapović (Čačak), Rosen Tošev (Sofija), Darko Vučković (Podgorica).
Projekat Prepoznavanje u kontinuitetu podržava Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije, uz čiju pomoć se realizuje i ovogodišnji program.
Biljana Grković
autor projekta
kruševac kraljevo čačak niš podgorica sofija
decembar 2015.
Paviljon u Tvrđavi, Galerija savremene likovne umetnosti u Nišu
Izložba Prepoznavanje nastavak dugoročnog regionalnog umetničkog projekta koji je, u svom trećem izdanju, započet kroz rezidencijalni program, održan u Sićevu i Nišu 2014. g, kao deo istraživanja kustosa i umetnika u određenim kontekstima koji su prepoznati kao zajedničke teme i specifične umetničke prakse. U uvažavanju posebnosti i zajedništva institucija okupljenih na ovom projektu, pre svega, niške i čačanske galerije, povezivanje sa Sićevom i umetničkim delom i ličnošću Nadežde Petrović, u spletu okolnosti samog projekta i mesta održavanja rezidencijalnog programa, izložba predstavlja radove šestoro umetnika koji na tragu prošlosti kao društvenog i prirodnog procesa mapiraju pitanja savremenih procesa u kontekstu promišljanja mesta umetnika i umetničkih dela, pojedinca i određenih društvenih grupa, sistema vrednovanja na polju kulture kao i pitanja koja proizilaze i u vezi su sa prirodnim zakonitostima i fenomenima ukupne društvene stvarnosti.
Izložba će tokom 2015. i 2016. godine biti priređena i u drugim gradovima i ustanovama partnerima umetničkog projekta Prepoznavanje 3.
Umetnički projekat Prepoznavanje, realizovan je prethodno kroz dva ciklusa izložbi: Prepoznavanje, 2005 - 2007, Kruševac, Čačak, Kraljevo, Niš i Podgorica (Crna Gora); Prepoznavanje 2, 2010 - 2012, Podgorica, Čačak, Niš, Kruševac, Kraljevo, Kumanovo (Makedonija) i Sofija (Bugarska); i regionalnu konferenciju Prepoznavanje 2013, Kruševac, kada je priređena i izložba bugarskih umetnika. Projekat je posvećen uspostavljanju i promovisanju partnerske saradnje galerija/muzeja, kustosa, umetnika, u zajedničkom delovanju na prepoznavanju lokalnih umetničkih scena, mobilnosti umetnika, kustosa, razmene i vidljivosti savremene umetničke prakse u regionu.
Saradnici na Prepoznavanju 3: Umetnička galerija-Narodni muzej Kruševac /nosilac projekta/, Galerija savremene likovne umetnosti, Niš, Umetnička galerija „Nadežda Petrović“, Čačak, Narodni muzej Kraljevo, NHA Sofija, Centar za savremenu umjetnost Crne Gore, Podgorica.
Stručni tim: Biljana Grković /autor projekta/, Milica Todorović, Julka Marinković, Ljubiša Simović, Svilen Stefanov i Ljiljana Karadžić istoričari umetnosti, kustosi navedenih ustanova.Umetnici: Stevan Kitić (Niš), Mladen Lazarević (Kruševac), Milica Dukić (Kraljevo), Rade Mutapović (Čačak), Rosen Tošev (Sofija), Darko Vučković (Podgorica).
Projekat Prepoznavanje u kontinuitetu podržava Ministarstva kulture i informisanja Republike Srbije, uz čiju pomoć se realizuje i ovogodišnji program.
Biljana Grković
autor projekta
Pregled izlozbi u 2015. po izlozbenim prostorima
(kliknuti na sliku)
(kliknuti na sliku)
